فروش تجهیزات آبدرمانی

یکی از مشکلاتی که کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم با آن مواجه‌اند، پرخاشگری  می باشد که روند آموزش و توانبخشی آنها را با مشکل مواجه می‌کند و موجب تأخیر در کسب مهارت‌های رشدی می‌شود. بر این اساس، هدف تحقیق و پژوهش حاضر، بررسی تأثیر اب درمانی در هیدرومِد بر میزان پرخاشگری کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم می ­باشد.

 اوتیسم یا درخودماندگی، نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال تا پیش از سه‌سالگی بروز می‌کند و علّت اصلی آن هنوز ناشناخته است. به کسانی که این اختلال را دارند اوتیستیک یا درخودمانده گفته می‌شود. این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است.

اختلال طیف اوتیسم یکی از اختلالات عصبی رشدی پیچیده است که می تواند منجر به مشکلاتی در تفکر، احساس، زبان و توانایی ارتباط با دیگران گردد. این اختلال با دو معیار کلی نقص در تعامل و ارتباط اجتماعی و نیز رفتارها، علایق و فعالیت های محدود و کلیشه ای معرفی می شود. کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم ممکن است با رفتارهای ناسازگارانه اضافی از جمله آسیب به خود، کج خلقی شدید، رفتارهای کلیشه ای و پرخاشگری خود را نشان دهند. به طور کلی والدین، مراقبان و متخصصان سلامت روان اغلب گزارش هایی در مورد خشونت و پرخاشگری در کودکان و نوجوانان دارای اختلال طیف اوتیسم ارائه نموده اند. هر اندازه که شدت اختلال بیشتر باشد، شدت و فراوانی این گونه رفتارها نیز افزایش می یابد.

پرخاشگری یک رفتار است که موجب تهدید و یا آسیب رساندن می شود و ممکن است به طور کلامی و یا فیزیکی مثل ضربه زدن، از گرفتن و پرتاب کردن اشیا باشد. همچنین یک فرد می تواند رفتار پرخاشگرانه را با فرکانس های متغییر (از لحاظ شدت و مدت پرخاشگری) از خود نشان دهد. مشکلات رفتاری و رفتارهای پرخاشگرانه به طور خاص با ضعف در مهارت های کلامی، مهارتهای غیرکلامی، عملکرد شناختی و مهارتهای انطباقی همبستگی دارد. از بین این رفتارها، رفتارهای خودآزاری و رفتارهای پرخاشگرانه می تواند باعث بروز آسیب های جدی برای فرد و اطرافیانش گردد، به همین دلیل تاکنون بحث های زیادی در مورد بهترین راه درمان این رفتارها صورت گرفته است.

در این میان رویکردهای درمانی متفاوتی توسط درمانگران و پژوهشگران تدوین شده اند که یکی از جدیدترین آنها آب درمانی در هیدرومد است. آب درمانی به معنی استفاده از آب در هر یک از اشکال آن  در درجه حرارتها، طول مدت و فشارهای مختلف، برای ارتقای سلامت و یا درمان بیماری ها است.

این روش بر اساس اصول شناور بودن، فشار هیدرو استاتیک، تلاطم و جریان است که به ارائه محرکهای حسی از طریق درجه حرارت آب، بهبود گردش خون و آرام سازی عضلات می پردازد. استفاده از آب در اشکال مختلف و در دماهای مختلف می تواند اثرات مختلفی را بر روی سیستم های مختلف بدن بگذارد.

 اثرات آب درمانی با تسکین درد، کاهش اسپاسم، آرامش عضلانی، افزایش گردش خون، تقویت عضلات و بهبود اعتماد به نفس مرتبط بوده است.

مطالعات گوناگونی به افزایش آرامش بدن زمانی که بیمار منفعلانه در حمام آب گرم بود، اشاره کرده اند.  در پژوهشی نشان داده شد که فعالیت در آب فرصت را برای تعامل اجتماعی و بازی فراهم می آورد که هر یک می توانند موجب رشد زبان، بهبود عزت نفس، خودآگاهی و حس موفقیت گردد.

 در سالهای اخیر تمرکز بر روی مداخلات آب درمانی برای افراد دارای ناتوانی افزایش یافته است و تاکنون برای گروههای مختلفی از جمله کودکان معلول و تأخیر حرکتی استفاده شده است. با این حال بررسی های محدودی بر روی اثربخشی آب درمانی در کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم انجام شده است.

 در مطالعه ای به شناسایی درک درمانگران از فواید آب درمانی در هیدرومِد بر کودکان اوتیسم پرداخته شد. در این مطالعه هجده درمانگر که برنامه آب درمانی را برای کودکان اوتیسم اجرا کرده بودند، حضور داشتند و گزارش هایی مبنی بر افزایش قابل توجه در مهارت های شنا، توجه، قدرت عضلانی، تعادل، تعدیل حس لامسه، شروع و حفظ تماس چشمی ارائه کردند. همچنین آب درمانی موجب بهبود تعاملات اجتماعی کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم می شود.

با توجه به اینکه مطالعات پیشین نشان داده اند آب درمانی و حمام آب گرم می تواند بر فعالیت های درونی و بیرونی اثر گذاشته و موجب آرامش و بهبود مهارتهای ارتباطی افراد گردد، می توان چنین برداشت کرد که آب درمانی می تواند در کاهش مشکلات رفتاری افراد دارای اختلال طیف اوتیسم نیز مؤثر واقع شود.

با این حال تاکنون مطالعات اندکی به بررسی آب درمانی بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان و نوجوانان دارای اختلال اوتیسم پرداخته اند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر آب درمانی بر پرخاشگری کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم می باشد.

مواد و روش­ ها
پژوهش حاضر از نوع مورد منفرد با طرح ABA است. جامعه آماری شامل کلیه کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم استان البرز می‌باشد. با استفاده از روش نمونه ­گیری هدفمند 3 کودک دارای اختلال طیف اوتیسم انتخاب شدند. ابزار پژوهش، مقیاس تشخیص اوتیسم گیلیام و چک­لیست محقق ساخته سنجش پرخاشگری بود. جلسات درمانی طبق برنامه Halliwick و به مدت 2 ماه طی 8 هفته (16 جلسه) انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، پس از رسم نمودار و محفظه ثبات و روند برای نمودارها، با کاربرد روش تحلیل درون­موقعیتی و بین موقعیتی، اثربخشی متغیر مستقل بر متغیر وابسته بررسی شد.
یافته­ ها
طی تحلیل دیداری نمودار داده‌ها، مداخله در هر سه آزمودنی اثربخش بوده است. درصد داده‌های غیرهمپوشی (PND) در دو موقعیت خط پایه و مداخله برای سه آزمودنی به ترتیب 100%، 5/87% و 100% بود. نتایج نشان داد که آب­درمانی در هیدرومِد به طور قابل توجهی موجب کاهش پرخاشگری کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم می‌شود.

نتیجه­ گیری
نتایج پژوهش حاضر نشان داد که آب­درمانی موجب کاهش پرخاشگری کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم می‌شود. با توجه به این نتایج پیشنهاد می‌شود پژوهش‌های بیشتری در این زمینه انجام شود تا میزان اثربخشی آن در موقعیت‌های مختلف و با آزمودنی‌های متفاوت اثبات گردد. برای دیدن نتایج و کسب اطلاعات بیشتر در خصوص این مقاله اینجا کلیک کنید.

*جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.