فروش تجهیزات آبدرمانی

تاریخچه آب درمانی

در خلال قرن هيجدهم میلادی، استفاده از آب در پزشکی رواج یافت و اصطلاح هیدروتراپی از همان زمان رفته رفته بر سر زبان ها افتاد. در اوایل قرن بیستم دلایل علمی کافی در اثبات خواص درمانی آب سرد و گرم بدست آمد و امروزه متخصصین سلامت بطور روز افزون بر استفاده از آب، جهت تسهیل در حرکات درمانی تاکید می کنند.

بیماران نیز به دلیل احساس آرامش و نشاط و آسانتر شدن انجام حرکتهای درماني از طرفداران این روش درمانی هستند.

باید به این نکته هم اشاره نمود به همان میزان که این روش برای بیماران راحت تر است ولی برای درمانگر مشکلات خاص خود را دارد. کار کردن با بیمار در آب به صرف انرژی، دقت بیشتر و تجربه کافی نیاز دارد.

آبدرمانی در کشور ایران

در کشور ما برای ضد عفرنی اکثر استخر ها از کلر بجای ازن استفاده می کنند که آسیبهایی نظیر تغییر شکل ناخن، قرمزی چشم، خارش پوست، ابتلای غیر معمول به آسم ناشی از بخارات سمی را برای درمانگر به دنبال دارد که باید مورد توجه قرار گیرد.

امروزه در بسیاری از استخرها افرادی با گذراندن دوره های کوتاه مدت به نام آبدرمانی مبادرت به کار درمانی در رابطه با بیماران می کنند. که متاسفانه مشکلاتی هم برای بیماران به دنبال داشته است. برای تمایز و جلوگیری از اشتباه بيماران ما از واژه فیزیوتراپی در آب استفاده می کنیم.

تعریف و تشریح خدمت آب درمانی در هیدرومِد

انجام تمرینات درمانی در محیط آب و استفاده از ویژگیهای مکانیکی، فیزیکی در دمای آن جهت اجرای برنامه درمانی بیمار که شامل تکنیکهای درمانی فیزیوتراپی مانند استفاده از الگوهای PNF. تکنیکهای متحرک سازی مفصل، تکنیکهای آزاد سازی بافت، تمرینات مقاومتی جهت تقویت عضلات و لیگامانها، تمرینات کششی برای انعطاف پا. تمرینات استقامتی و تمرینات تعادلی می باشد.

فیزیوتراپی در آب شامل قسمت های زیر می باشد:

ویرپول

هایبر تانک

حمام متضاد

استفاده از آکواریم آب برای انجام تمرینات درمانی

استفاده از استخر برای انجام تمرینات درمانی

یکی از موارد استفاده فیزیوتراپی در آب برای بیماران سوختگی می باشد.

اقدامات ارائه خدمت در سه مرحله صورت می گیرد:

*مرحله قبل ان اجرای خدمت که شامل ۳ قسمت می باشد.

1- ارزیابی کامل بيمار که شامل ثبت تاریخچه بیماری، سنجش قدرت عضلات، اندازه گیری دامنه مفاصل، بررسی رفلکس ها، ارزیابی وضعیت عضلات از نظر کوتاهی با وجود نقاط فیبروزه یا گره های عضلانی، بررسی هماهنگی عضلانی, تعادل و پوسچر بیمار می باشد.
2- طرح ریزی برنامه درمانی که متناسب با مشکلات بیمار باشد .

3- آماده کردن بیمار برای انجام تمرینات داخل آب که لازمه آن آشنایی با شرایط و محیط آب و تفاوت انجام حرکات در در محیط خشکی و آب می باشد. در صورت هراس بیمار از آب، آرامش سازی و ایجاد اطمینان از شرایط أمن این محیط و کاهش اضطراب.
داخل آب نمودن بیمار که در صورت عدم توانایی استفاده از وسائل کمکی مانند جرثقیل حمل بیمار لازم می باشد .

* مرحله حین خدمت

1 – اجرای برنامه طراحی شده جهت درمان استفاده از ورپول قبل از انجام تکنیکهای دستی، کاربرد ابزار شناوری و تعلیق اندامهای بیمار و نیز امکانات ایجاد مقاومت در آب

۲- حضور درمانگر داخل آب کنار بیمار جهت کنترل حرکات بیمار

٣- کنترل علائم حیاتی بیمار در هنگام انجام تمرینات داخل آب، بخصوص سالمندان، بیماران دیابتی و بیمارانی که مشکلات قلبی دارند۔

* مرحله بعد از انجام خدمت

بعد از یک الى چند جلسه درمانی، بیمار باید مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد تا در صورت نیاز در برنامه درمانی او تغییراتی صورت گیرد. بیماری که تحت عمل جراحی بازسازی لیگامان کروشیت قدامی قرار گرفته است. در هفته دوم که ۹۰ درجه خم شدن زانو کسب شد. باید چرخش داخلی و خارجی زانو کامل شود.

پیگیری وضعیت بیمار چند هفته بعد از اتمام جلسات درمانی ضروری می باشد تا توصیه های تکمیلی به او ارائه گردد.

ضرورت ارائه خدمت آب درمانی در هیدرومِد

به دلیل ویژگی های آب، انجام حرکات در آن در بعضی جهات برای بیمار راحت تر خواهد بود و با توجه به نقش حمایتی آن به علت نیروی ویسكوزیته و هیدرواستاتیک، ثبات وضعیت بیماری که با مشکل تعادل روبرو می باشد بیشتر تامین می شود و اعتماد بنفس بیمار افزایش می یابد.
سالمندان، بیماران نرولوژیک مانند MS و بیماران CVA تمایل بیشتری به انجام تمرینات در آب دارندو احساس توانمندی و استقلال بیشتری می کنند.
ایجاد آرامش و نشاط حاصله، از آثار روانی مشکلاتشان مي کاهد و روند بهبودي آنان را تسريع نموده و یا از سرعت افت توان بیمار می کاهد.
مطالعات نشان داده اند که انجام حرکات در آب می تواند باعث افزایش قدرت و استقامت عضلانی بیماران MS شود.
هرم رشد جمعیت به سوی سالمندی است و نیاز به تغيير در الگوی بهداشت و سلامت آنها که یکی از مشکلات اساسی جامعه می باشد، حس می شود.
استفاده این تمرینات داخلی آب يک روش غیر دارویی است که آثار و پیامدهاي سوء دارو را ندارد و می تواند بر روی کاهش درد مزمن سالمندان اثرات زیادی داشته باشد و نیز باعث بهبودی فیزیولوژیکی قلبی عروقی، توانمند سازی گام برداری، بھبودی تعادل و کاهش زمین خوردن، کارایی عملکردی و کاهش افسردگی و اضطراب او شود.
درمانگر با دسترسی سه بعدی به بیمار به علت نیروی شناوری، تکنیکهای درمانی را راحت تر و بهتر انجام می دهد.
استفاده از آب در طی درمان خطر صدمه در طی برنامه های حرکت درمانی را کمتر خواهد نمود.
بیمارانی که بعد از جراحی های مختلف ممنوعیت تحمل وزن بطور کامل یا نسبی دارند، در داخل آب به دلیل غوطه وری و کاهش وزن می توانند فعالیتهای تحمل وزن را سریعتر شروع کنند که موجب کاهش هزینه های درمانی و تسریع روند بهبودی خواهد شد.
بیمارانی که مبتلا به دردهای مزمن کمری هستند به علت سال ها درگیری با آن که ناتوانی های زیادی برای آنها بوجود آورده، دچار افسردگی می شوند. مطالعات حاکی از آن است که انجام تمرینات درمانی در آب باعث کاهش درد، اضطراب و بهبود عملکرد آنان شده است.
بیمارانی که مبتلا به استئوآرتریت مزمن زانو و هيپ (لگن) مي باشند. راه رفتن روی تردميل داخل آب یکی از فعالیتهای مناسب جهت افزایش تحرک و بهبودی و اصلاح راه رفتن آنان می باشند.
انجام حرکات اصولی درمانی در آب موجب بهبود عملکرد و ضربان قلب می گردد. فشار هیدرو استاتیک آب باعث رسیدن خون از اندام تحتانی به ناحیه توراسیک (قفسه سینه) می گردد.

فلوچارت ارائه خدمت آبدرمانی (فیزیوتراپی در آب) در هیدرومِد

فرد یا افراد صاحب صلاحیت جهت تجویز (Order) خدمت و استاندارد تجویز آب درمانی:

کلیه متخصصین پزشکی در حوزه ی مرتبط و پزشک عمومی (در مواردی که به پزشک متخصص دسترسی نباشد) می توانند در خواست فیزیوتراپی در آب را بدهند.

ویژگی های ارائه کننده اصلی صاحب صلاحیت جهت ارائه خدمت آب درمانی (فیزیوتراپی در آب) در هیدرومِد:

مسئولیت ارائه خدمت بر عهده فیزیوتراپیست می باشد. فیزیوتراپیست دارای حداقل مدرک کارشناسی می تواند این خدمت را ارائه کند.

عنوان و سطح تخصص های مورد نیاز (استاندارد) برای سایر اعضای تیم ارائه کننده خدمت آبدرمانی (فیزیوتراپی در آب) در هیدرومِد:

عنوان و سطح تخصص های مورد نیاز (استاندارد) برای سایر اعضای تیم ارائه کننده خدمت آبدرمانی (فیزیوتراپی در آب) در هیدرومِد

استانداردهای فضای فیزیکی و مکان ارائه خدمت آب درمانی:

۱ . ویرپول جهت اندام ها یا تمام بدن، یک متر در یک متر
۲. هابر تانک حداقل دو متر در دو متر
٣. استخر برای انجام این خدمت به یک محیط آب با مساحتی که حداقل یک درمانگر بتواند در دو قسمت عمیق و کم عمق (یک متر و نیم) بیمار را تحت درمان قرار دهد، نیاز است.
این محیط باید شرایط مناسب برای پذیرش بیمار را داشته باشد. کف پوش مناسب که از سر خوردن بیمار جلوگیری شود. تهویه اصولی و پله ایمن برای داخل و خارج شدن بیمار از آب.
دمای آب باید بین 32.5 الی 36 درجه سانتیگراد باشد و دمای محیط باید دو درجه گرمتر از آب باشد.
استانداردهای مناسب یک استخر به دو دسته قسمت سخت افزاری و نرم افزاری تقسیم می شود. بر اساس استاندارهای سخت افزاری باید مصالح مورد استفاده استخر مناسب رطوبت و ساختمان و فضا تامین کننده مسائل بهداشتی، روشنایی مناسب، کف پوشش مناسب و مصالح بکار رفته در دیوارها و كل فضا باید قابل شستشو باشد.
ایمنی افراد داخل استخر در هنگام آتش سوزی در نظر گرفته شود. وجود میله و قلاب های اطراف استخر برای مواقع اضطراری ضروری است.
ویژگیهای نرم افزاری که شامل حضور ناجیان غریق، وسایل کمکی نجات غریق مثل تیوپ و میله نجات و غیره می باشند.

تجهیزات پزشکی جهت آب درمانی (فیزیوتراپی در آب) در هیدرومِد:

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.

داروها، مواد و لوازم مصرفی پزشکی جهت آب درمانی (فیزیوتراپی در آب) در هیدرومِد:

ویزیت آبدرمانی (فیزیوتراپی در آب) در هیدرومِد:

اندیکاسیون های دقیق جهت تجویز آب درمانی (فیزیوتراپی در آب) در هیدرومِد:

۱) در سالمندان

۲) در بیماران نورولوژی

۳) در بیماران با اختلال عضلانی اسکلتی

4) بیماران ارتوپدیک

۵) بیماران روماتولوژی

6) سوختگی ها

دامنه نتایج مورد انتظار، در صورت رعایت اندیکاسیون های مذکور:

در رابطه با نتایج مفید آبدرمانی در سالمندان و بیماران نورولوژی مطالعات بسیاری انجام شده و مقالات عدیده ای وجود دارد. در مطالعه ای مروری بر مقالاتی که به بررسی مقایسه تاثیر تمرینات در دو محیط آب و خشکی در افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو و هیپ بر کارایی عملکردی، تحرک و وضعیت سلامتی، پرداخته بودند، نتایج حاکی از اثرات یکسان درمانی بود ولی روش داخل آب جایگزین بسیار مناسب برای انجام حرکاتی است که این بیماران در خشکی بسختی قادر به انجام آن بودند. در نتیجه اعتماد به نفس بیشتری پیدا کرده و تمایل بیشتری به ادامه درمان داشتند.

در مطالعه ای در بیماران با مشکلات عضلانی اسکلتی مانند استئوآرتریت، کمر درد، فیبرومایالژیا که از دردهای مزمن رنج می بردند و فعالیت های فیزیکی و کیفیت زندگی آنها تحت تاثیر قرار گرفته بود، مقایسه ای بین تاثیر تمرینات درمانی داخل آب و خشکی انجام شد و نتایج حاکی از موثر بودن تمرینات داخل آب به اندازه خشکی بود ولی کاهش اضطراب و افسردگی ناشی از دردهای مزمن در بیماران معنی دار بود.

شواهد علمی در خصوص کنتراندیکاسیون های (منع استفاده) دقیق آب درمانی:

1. بیماران با اختلالات قلبی ریوی شدید که ظرفیت حیاتی آنها کمتر از یک لیتر می باشد.
2. بیماران که فشار خون غیر طبیعی داشته و مبتلا به آنژین صدری می باشند
3. بیماران با درگیری عروق محیطی شدید

4. بیماران مبتلا به اختلالات کلیوی شدید

5. زخم های باز، کلستومی، عفونت پوستی، قارچ پا

6. عفونت های دستگاه فوقانی تنفس

7. بی اختیاری کنترل ادرار و مدفوع

8. بیماران مبتلا به صرع

9.بیمارانی که شدیدا از آب هراس دارند.

مدت زمان ارائه هر واحد خدمت:

زمان لازم برای ارائه خدمت در مورد استفاده از هابر تانک و یا استخر 45 دقیقه ویرپول ۱۵ دقیقه حمام متضاد ۱۵ دقیقه

مدت اقامت در بخش های مختلف بستری جهت ارائه هر بار خدمت آبدرمانی:

نیاز به بستری شدن بیمار نیست. برای بیماران بستری هم امکان استفاده از آب برای افزایش انعطاف پذیری و تحرک اندام ها و کاهش اِدم وجود دارد. استفاده از یک ویرپول سیار که به صورت سیلندر و اندام در آن قرار می گیرد و دستگاه به پمپ متصل می باشد.

حقوق اختصاصی بیماران مرتبط با خدمت آب درمانی

بیمار حق دارد از روند درمان مطلع باشد و اینکه علت انتخاب برنامه درمانی او چه بوده است. او محق است از درصد اثربخشی طرح درمانی خود آگاه شده و خطرات و آسیبهای احتمالی این روش درمانی برایش روشن باشد.

چه خدمات جایگزینی (آلترناتیو) برای خدمت بررسی آب درمانی، در کشورمان وجود دارد:

تنها جایگزین خدمت مربوطه، انجام تمرینات در خشکی زیر نظر فیزیوتراپیست می باشد.

مقایسه تحلیلی خدمت مورد بررسی نسبت به خدمات جایگزین:

در نهایت، اولویت خدمت با توجه به سایر جایگزین ها، چگونه می باشد؟

اگر شرایط برای آب درمانی به لحاظ مکان و امکانات مناسب باشد در بیمارانی که کیس آب درمانی هستند، اثرات مثبت خیلی بیشتر از انجام تمرینات در خشکی خواهد بود.

ایجاد نشاط و آرامش که به دنبال درمان در داخل آب ایجاد می شود آثار روانی ناشی از مشکلات مزمن را کاهش می دهد که این نیز خود باعث بهبودی سریعتر می گردد.

بيماران با محدودیت حرکتی مفصل به دلیل درد کمتر در پایان یک جلسه درمانی در آب، خشنودتر بنظر می رسند. بیماری که در خشکی از عدم توانایی راه رفتن بدون وسیله کمکی افسرده می باشد از راه رفتن در آب به تنهایی بسیار خوشحال است و لبخند رضایت بر لب دارد و از اتمام زمان درمان داخل آب ناراحت می شود.

ولی اگر محيط آب و خارج آن سرد باشد بیمار ریلکسیشن لازم را بدست نمی آورد. یا مثلا در بیماران MS اگر دمای آب بیشتر از ۲۹ درجه سانتیگراد باشد می تواند ایجاد کوفتگی نماید.

بیمار حرکات را در آب بسیار راحتتر انجام می دهد بنابراین اگر درمانگر صلاحیت لازم را نداشته باشد و حرکات بیمار را کنترل نکند، باعث صدمه و آسیب بیشتر بیمار خواهد شد.

منبع:

شناسنامه و استاندارد خدمت آبدرمانی ویرایش سال 95

تدوین کنندگان شناسنامه و استاندارد آبدرمانی:

دکتر اسماعیل ابراهیمی تکامجانی: استاد و ریيس دانشگاه علوم تواناخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران و دبير هيات ممتحنه وارزشيابی فيزیوتراپی و اعضای مصنوعی

دکتر سید منصور رایگانی: استاد و مدیر گروه طب فيزیکی دانشگاه علوم پزشکی شهيد بهشتی، ریيس انجمن طب فيزیکی و دبير بور ممتحنه طب فيزیکی و توانابخشی

دکتر سید احمد رییس السادات: دانشيار دانشگاه علوم پزشکی شهيد بهشتی و دبير انجمن طب فيزیکی

دکتر محمد علی محسنی بندپی: ریيس انجمن فيزیوتراپی

دکتر جواد صراف زاده : دانشيار دانشگاه علوم پزشکی ایران و دبير انجمن فيزیوتراپی ایران و دبير علمی قطب علمی آموزشی فيزیوتراپی ایران

دکتر محمد اکبری: استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران و عضو كميته نگارش شناسنامه

فیزیوتراپیست علی الستی: عضو كميته فنی انجمن فيزیوتراپی و عضو كميته نگارش شناسنامه

فیزیوتراپیست مهرداد بهرامیان: مسئول كميته فنی انجمن فيزیوتراپی و عضو كميته نگارش شناسنامه

فیزیوتراپیست محمد جعفر پوربهزادی: عضو كميته نگارش شناسنامه

فیزیوتراپیست شقایق فولادوندی: عضو كميته نگارش شناسنامه

فیزیوتراپیست هوشنگ امامی: عضو كميته نگارش شناسنامه

دکتر پریسا ارزانی: عضو كميته نگارش شناسنامه

فیزیوتراپیست هنگامه نیکجوی: عضو كميته نگارش شناسنامه

تحت نظارت فنی: استانداردسازی و تدوین راهنماهای بالینی

دکتر علیرضا اولیایی منش، دکتر مجید داوری، دکتر آرمان زندی، دکتر آرمین شیروانی، مجید حسن قمی،دکتر عطیه صباغیان پی رو، دکتر مریم خیری، دکتر بیتا لشکری، مرتضی سلمان ماهینی

کمردرد اولین علت ناتوانی در افراد زیر 45 سال می‌باشد. در مقایسه با افراد سالم، این افراد در کنترل پاسچر خود بی‌ثباتی دارند و کوتاهی همسترینگ نیز باعث ایجاد کمردرد می‌شود.

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر حرکت درمانی در آب بر کنترل پاسچر و انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ در زنان مبتلا به کمردرد مزمن بوده است.

لازم به ذکر است، ماهیچه‌های همسترینگ شامل سه ماهیچه در ناحیه پشت استخوان ران هستند. وترهای این ماهیچه‌ها به استخوان‌های ساق پا (درشت نی یا نازک‌نی یا هر دو استخوان) اتصال دارند. عمل اصلی این گروه از ماهیچه‌ها، خم کردن (فلکسیون) زانو است.

کشیدگی همسترینگ همانند کشیدگی ماهیچه چهارسر رانی، باعث اختلال در عملکرد مفصل زانو می‌گردد که میزان آن به شدت آسیب بستگی دارد. این ماهیچه‌ها، ازطریق عصب سیاتیک عصب دهی می‌شوند. ماهیچه های همسترینگسه ماهیچه‌ای که در پشت ران، عضلات همسترینگ را به وجود می‌آورند عبارتنداز: ماهیچه نیم‌وتری، ماهیچه نیم‌غشایی، ماهیچه دوسر رانی

در پژوهش زیر که آزمودنی‌های این پژوهش از میان زنان 20 تا 40 ساله مراجعه کننده به کلینیک‌های فیزیوتراپی شهر همدان انتخاب شدند. برای ارزیابی کنترل پاسچر از آزمون تعادلی Y استفاده شد و جهت اندازه‌گیری طول عضلات همسترینگ از تست AKE استفاده شد.

گروه تجربی تمرینات درمانی در آب را به مدت 6 هفته و 3 جلسه در هفته انجام دادند. برای مقایسه میانگین‌ها از آزمون‌های t همبسته و t مستقل در سطح معنی‌داری 05/0 استفاده شد، برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 20 استفاده شد.

یافته‌ها:

نتایج آزمون t وابسته نشان داد که کنترل پاسچر و همچنین انعطاف پذیری عضلات همسترینگ پای چپ و راست در گروه تجربی بهبود معنی‌داری داشته است ولی در گروه کنترل بهبودی معنی‌داری حاصل نشد و در آزمون t مستقل تفاوت معنی‌داری بین میزان تغییر این دو متغیر مشاهده شد.

نتیجه گیری:

برنامه آب درمانی در هیدرومِد استفاده شده در این پژوهش احتمالاً می‌تواند موجب بهبود کنترل پاسچر و همچنین افزایش انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ که یکی از فاکتورهای مهم در کمردرد است شود.

با توجه نتایج این پژوهش، می‌توان از این برنامه تمرینی در توانبخشی افراد مبتلا به کمردرد به منظور بهبود کنترل پاسچر و افزایش انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ استفاده نمود.

منبع:

یلفانی علی، غلامی بروجنی بهنام، احمدنژاد لیلا، اسمی شیرین. اثر حرکت درمانی در آب بر تعادل و انعطاف‌پذیری عضلات همسترینگ در زنان مبتلا به کمردرد مزمن. نشریه پژوهش توانبخشی در پرستاری. ۱۳۹۶; ۳ (۳) :۳۹-۴۷

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.

آرتریت روماتوئید چیست؟

آرتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی شایعترین بیماری التهابی سیستمیک مفاصل بوده و جزء بیماری‌های خود ایمنی مزمن است.

شیوع جهانی آن حدود یک درصد گزارش شده‌است. زنان، سیگاری‌ها و افراد دارای سابقه خانوادگی مثبت بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند. همچنین ناتوانی دراین بیماری شایع و قابل توجه است.

بگونه ای که در یک مطالعه همگروهی درآمریکا ۳۵٪ افراد مبتلا به آرتریت روماتویید بعد از ۱۰ سال دچار ناتوانی در انجام کار شده بودند. معیارهای تشخیصی آن درگیری حداقل یک مفصل همراه با تورم و درد است. احتمال تشخیص آرتریت روماتویید با افزایش تعداد مفاصل کوچک درگیر افزایش می‌یابد.

در آغاز، ممکن است لوکالیزه کردن درد، تورم و حساسیت در لمس، به سختی امکان‌پذیر باشد. درد در مفاصل درگیر و تشدید درد در اثر حرکت، شایع‌ترین تظاهرات آرتریت روماتوئید تثبیت شده است.

الگوی درگیری مفصلی هماهنگ است، اما همیشه با درجه التهاب ظاهر شده، مطابقت نمی‌کند.

خشکی عمومی شایع است و معمولاً پس از دوره‌های بی حرکتی، به بیشترین حد خود می‌رسد، خشکی صبحگاهی با مدتی بیش از یک ساعت تظاهری تقریباً تغییرناپذیر از آرتریت التهابی است و ممکن است در افتراق آن از انواع متعدد بیماری‌های مفصلی غیر التهابی، کمک‌کننده باشد.

نشانه های این بیماری

در مجموع نشانه‌های آرتریت روماتوئید از این قرار اند:سفتی صبحگاهی مفاصل، تورم مفاصل، درد مفصلی، ضعف و خستگی

تمرين ورزشي با بهبود سلامتي در بسياري از جمعيت ها در ارتباط است. به نظر مي رسد كه فعاليت هاي ورزشي در جمعيت مبتلا به آرتريت روماتوئيد (Rheumatoid Arthritis-AR) ممكن است باعث كاهش نشانه هاي اين بيماري شود.

در تحقیقی به بررسي تاثير فعاليت منظم ورزشي در آب در هیدرومِد بر تغييرات پاسخ ايمني در جمعيت RA انجام گرفته است.

در اين مطالعه نيمه تجربي كنترل شده، 30 بيمار مبتلا به بيماري RA به طور تصادفي به دو گروه مساوي تمرين هوازي و گروه شاهد، تقسيم شدند.

برنامه تمرين ورزشي 8 هفته با شدت 65-75 درصد حداكثر ضربان قلب بيشينه، سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60 دقيقه اجرا شد. نمونه خوني آزمودني ها در سه نوبت 24 ساعت قبل، 24 ساعت بعد و دو ماه بعد از آزمون گرفته شد.

مقدار پروتئين واكنشگر-C، پروتئين كمپلمان C3 و C4 با روش هاي استاندارد اندازه گيري شدند. تحليل داده ها در سطح خطاي آلفاي 5 درصد و توسط نرم افزار SPSS نسخه 17 انجام شد.

نتايج نشان داد بعد از 8 هفته تمرين منظم ورزشي در آب كاهش معني داري در مقادير سرمي CRP و C4 در گروه تجربي نسبت به قبل از تمرين مشاهده شد، اما در گروه شاهد چنين نبود. همچنين در تحقيق حاضر تغييرات C3 معني دار نبود .

تمرينات منظم ورزشي در آب در هیدرومِد مي توانند باعث كاهش سطوح شاخص هاي التهابي شوند و در نتيجه نقش به سزايي در پيشگيري و كنترل بيماري هاي قلبي- عروقي در بيماران RA نيز داشته باشند.

منبع:

اصغري فاطمه*, توفيقي اصغر, سيدمرداني سيدمصطفي. تاثير تمرين در آب بر پاسخ هاي ايمني پروتئين هاي CRP و كمپلمان C3 و C4 در بيماران آرتريت روماتوئيد. علوم پزشكي رازي (مجله دانشگاه علوم پزشكي ايران) : دي 1395 , دوره 23 , شماره 151 ; از صفحه 21 تا صفحه 30 .

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.

بتاآندورفين با فرمول شیمیایی C۱۵۸H۲۵۱N۳۹O۴۶S یک نوروپپتید درون‌زاد با خواص تخدیری است که در سیستم عصبی مرکزی و محیطی یافت می‌شود.

نقش هورمون اندورفین

تمام نقش‌هایی که هورمون اندورفین در بدن ایفا می‌کند، شناخته‌شده نیست. هورمون اندورفین در کاهش درد و افزایش حس لذت نقش دارد. هورمون اندورفین در مدارهای پاداش طبیعی ما نقش دارد و با فعالیت‌های مهمی مانند خوردن، آشامیدن، فعالیت‌های بدنی و آمیزش جنسی مرتبط است.

هورمون اندورفین در طول دوران بارداری نیز افزایش می‌یابد. هورمون اندورفین موجب کاهش ناراحتی و درد و افزایش لذت و خوشی می‌شود و این توانایی موجب می‌شود که با وجود آسیب یا استرس به کار خود ادامه دهیم.

ازآنجاکه ما انسان‌ها به‌طور طبیعی به‌دنبال رسیدن به احساس خوب و دوری از درد هستیم، بیشتر، کارهایی را انجام می‌دهیم که احساس خوبی در ما ایجاد می‌کنند. این ویژگی از دیدگاه تکاملی، موجب تضمین بقا می‌شود. ما انسان‌ها موجوداتی اجتماعی هستیم و در جامعه رشد می‌کنیم.

در پژوهش‌ها مشخص شده است که هورمون اندورفین به تقویت پیوندهای اجتماعی نیز کمک می‌کند.

گرچه شاید این ویژگی امروزه دیگر کاربردی نداشته باشد، ولی در اوایل تاریخ بشر، انسان‌هایی که در کنار هم و در گروه‌های اجتماعی بودند، بیشتر از دیگران می‌توانستند زنده بمانند و تولیدمثل کنند.

لازم به ذکر است، راهکار بدن جهت مقابله با درد و استرس در فرآیند زایمان، ترشح پپتیدهای اوپیوئیدی ازجمله بتا اندورفین است.

تاثير آبدرمانی بر سطوح بتاآندورفين زنان باردار

بارداري با ايجاد تغييرات جسماني و رواني خاص در زندگي زنان نه تنها مي تواند درک آنان از کيفيت زندگي را متاثر سازد بلکه اجراي برخي از حرکات را براي انجام فعاليت هاي معمول زندگي مشکل مي سازد.

توصيه بر اين است که زنان باردار بايد به شرکت در برنامه هاي تمرين بدني منظم با شدت مناسب، که نشان داده شده است که در طي بارداري موثر و ايمن هستند، تشويق گردند.

اين تحقيق بر آن بوده است که تاثير 8 هفته تمرينات هوازي در آب را بر کيفيت زندگي و سطوح بتا آندورفين زنان باردار بررسي نمايد.

براي اين کار، 24 زن باردار 24 تا 30 سال داوطلب به صورت تصادفي به دو گروه کنترل و تجربي تقسيم شدند.

پس از تکميل پرسشنامه کيفيت زندگي و خونگيري براي ارزيابي سطوح بتاآندورفين، گروه تجربي، تمرينات هوازي در آب را با شدت 60 تا 70 درصد اکسيژن مصرفي بيشينه، سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته انجام دادند.

بررسي تغييرات هورمون بتاآندروفين در گروه تجربي، حاکي از افزايش معنادار 49.03 درصدي بود.

معيار کلي کيفيت زندگي در زنان باردار نيز بر اثر هشت هفته تمرينات در آب بطور معني داري بهبود پيدا کرد.

بنابراين، به نظر مي رسد که استفاده از تمرينات در آب مي تواند يکي از منابع در دسترس براي بانوان باشد تا با استفاده از آن بتوانند از يک کيفيت زندگي خوب و بهتر در طي دوران بارداري بهره مند شوند.

منابع:

بهپور ناصر*, همت فر احمد, فرمنش الهه. تاثير تمرين هوازي در آب بر کيفيت زندگي و سطوح بتاآندورفين زنان باردار.تحقيقات در علوم زيستي ورزشي : زمستان 1391 , دوره 3 , شماره 9 ; از صفحه 41 تا صفحه 51 .

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.

هورمون رشد چیست؟

هورمون رشد (GH) هورمونی است که از بخش پیشین هیپوفیز یا آدنوهیپوفیز رها می‌شود. هورمون رشد یا سوماتوتروپین ساختمانی پروتئینی دارد. در کل هدف این هورمون، افزایش بیوسنتز پروتئین در سلول‌های بدن است.

طبق تحقیقاتی که انجام شده‌است، محققین به این نتیجه رسیدند که GH اثر خود را با استفاده از انواعی از پروتئین‌ها تحت عنوان سوماتومدین‌ها به سلول‌ها القا می‌کند چراکه با القای هورمون رشد به سلول در شرایط In vitro تغییر زیادی در رشد آن‌ها مشاهده نگردید.

همچنین تحقیقات نشان داده است که ورزش به خصوص اگر همراه با حرکات دست‌ها باشد، می‌تواند محرک تولید GH باشند (یکی از دلایل رشد قدی بسکتبالست‌ها شاید همین موضوع باشد).

میزان ترشح هورمون رشد در کودکان در ساعات اولیه خواب، بسیار زیاد است بنابراین کودکی که دچار کمبود خواب یا بی نظمی در خواب باشد، در رشد او اختلال رقم می خورد.

هم کمبود و هم زیادی مقدار هورمون رشد باعث حالات مختلفی از بیماری می شود. این اختلالات ممکن است ناشی از ناهنجاری هایی در غده هیپوفیز، هیپوتالاموس یا سلول های هدف هورمون باشد.

 هورمون رشد ممکن است در نتیجه کمبود این هورمون و یا ناشی از پاسخ گیرنده معیوب به هورمون رخ دهد.

این امر می تواند منجر به به تعویق افتادن رشد و یا عدم موفقیت شود، اگر چه این به سنی بستگی دارد که در آن کمبود آغاز شده است. 

اثرات کمبود هرمون رشد:

اثرات کمبود هورمون رشد با توجه به سن فرد آسیب دیده متفاوت است.برای مثال، اگر کمبود در دوران کودکی رخ دهد، می تواند منجر به موارد زیر شود:

شکست در رشد

قد کوتاه

تاخیر در بلوغ جنسی.

اگر کمبود هورمون رشد در بزرگسالان رخ دهد، می تواند منجر به افزایش جرم چربی و کاهش تود عضلانی و کاهش سطح انرژی و در نتیجه کاهش کیفیت زندگی شود.

در بزرگسالان, کمبود هورمون رشد انسانی می تواند باعث بروز مشکلات مختلفی از جمله:

اضطراب و افسردگی

افزایش چربی در دور کمر

افزایش خطر بیماری های قلبی و سکته قلب

ضعیف عضلات و استخوان ها

ضعف، خستگی

کاهش توانایی تفکر

تاثیر تمرین در آب در هیدرومد بر هرمون رشد:

در پژوهش به بررسي تاثير هشت هفته تمرين منتخب در آب در هیدرومِد برسطح هورمون رشد پسران 9 تا 11 سال منطقه 6 تهران بود. 24 دانش آموز پسر غيرورزشکار بطور تصادفي انتخاب و در دو گروه تمرين (12 نفر) و گواه (12 نفر) قرار گرفتند.

در گروه تمرين و گواه به ترتيب ميانگين قد 133.67±6.47 و 136.45±5.58 سانتي متر، وزن 28.54±7.14 و 29.75±3.45 کيلوگرم، سن 9.767±0.29 و 9.39±0.35 سال، 15.46±1.18 BMI و 15.04±1.12 کيلوگرم بر مترمربع بود.

ابتدا از تمام آزمودني ها نمونه هاي خوني ناشتا 48 ساعت قبل از شروع تمرينات به منظور اندازه گيري سطوح هورمون رشد گرفته شد.

سپس آزمودني هاي گروه تمرين به مدت 8 هفته و هفته اي 3 جلسه و با شدت 60 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب بيشينه به تمرينات منتخب در آب پرداختند.

آزمودني هاي گروه کنترل در اين مدت هيچگونه فعاليت ورزشي نداشتند. پس از 8 هفته از تمامي شرکت کننده ها نمونه خوني گرفته شد.

براي بررسي دقيق آثار درون گروهي آزمون t همبسته نشان داد افزايش 26 درصدي هورمون رشد در گروه آزمايش معني دار بود اما در گروه گواه تغييرات معني دار نبود .

همچنين يافته آزمون t مستقل بيانگر عدم اختلاف معني دار مقادير هورمون رشد بين گروه ها در پيش آزمون و اختلاف معني دار آن در پس آزمون بود .

بطور کلي نتايج نشان داد انجام 8 هفته تمرين منتخب در آب به طور معني داري باعث افزايش هورمون رشد پسران 9 تا 11 سال شد.

منابع:

مسرور محمود*, پيري مقصود, بنايي فر عبدالعلي. تاثير هشت هفته تمرين در آب بر سطح هورمون رشد پسران 9 تا 11 سال.تحقيقات در علوم زيستي ورزشي : زمستان 1392 , دوره 3 , شماره 11 ; از صفحه 27 تا صفحه 38 .

بخش بهداشت و سلامت وب سایت نمناک

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.

التهاب غلاف کف پا یکی از دردهای رایج کف و پاشنه پا می باشد. التهاب غلاف کف پا در واقع التهاب پلانتار فاسیا (Plantar Fascia) می باشد که یک غلاف فیبری بوده که اکثر کف پا را در بر می گیرد.

به طور تقریبی در حدود دو میلیون نفر در سال به این عارضه مبتلا می شوند. این غلاف از یک طرف به استخوان پاشنه و از طرف دیگر به استخوان پایه انگشتان پا متصل می باشد و ماهیچه کوچک کف پا را پوشش می دهد. در زمان راه رفتن و دویدن, زمان بلند شدن پنجه (toe-off) , غلاف پلانتار فاسیا به حالت کشیده در می آید و کمک می کند که پا بصورت یک اهرم با یک نیروی هل دهنده عمل کند.

این غلاف یکی از ساختارهای پایدار کننده اصلی قوس کف پا می باشد. همچنین این غلاف وظیفه جذب ضربه و فشار از روی پا را بر عهده دارد.ورم این غلاف عمدتا در محل اتصال با پاشنه پا رخ می دهد. التهاب غلاف کف پا عموما در افراد سالخورده رایج می باشد زیرا که حرکت مفاصل پا, با افزایش سن کاهش یافته و تنش وارد شده بر این غلاف افزایش میابد.

همچنین این عارضه در افرادی که خیلی در حالت ایستاده قرار دارند و افرادی که پیاده روی زیاد یا ورزش زیاد می کنند رایج می باشد که در نتیجه استعمال مفرط می باشد. این عارضه بیشتر در خانمها و افرادی که اضافه وزن دارند رایج می باشد.

علائم و نشانه های التهاب غلاف کف پا:

التهاب غلاف کف پا, ایجاد درد در بخش داخلی پاشنه پا می کند و این درد معمولا به سمت داخلی کف پا هدایت می شود. این درد بهنگام انجام فعالیت آغاز می شود و معمولا در اول صبح هنگامیکه اولین قدم برداشته می شود رخ می دهد که البته بعد از چند دقیقه این درد فروکش می کند.

همچنین بعد از انجام فعالیت ورزشی ( نه در هنگام انجام فعالیت ورزشی) درد زیادی وجود دارد. اگر با تماس ناحیه متاثر از درد و یا کشیدن غلاف پلانتار فاسیا ایجاد درد شد, التهاب غلاف کف پا توسط یک دکتر یا فیزیوتراپ قابل تشخیص می باشد.

اما با استفاده از اسکن التراسوند التهاب غلاف کف پا قابل تایید می باشد بطوریکه ظاهر این غلاف ضخیم تر می شود. در موارد خاص که روشهای تشخیص نرمال جهت تشخیص موثر نیست, ممکن است از تصاویر اشعه ایکس بمنظور بررسی سایر شرایط مانند بررسی خار پاشنه یا شکستگی استخوان پاشنه پا استفاده شود.

تشخیص:

برای تشخیص این بیماری معمولا هیچ آزمایشی لازم نیست. تشخیص بر اساس شرح حال و معاینه فیزیکی انجام می‌شود. گاهی اوقات، دکتر ممکن است اشعه ایکس یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) را پیشنهاد دهد تا مطمئن شود درد به خاطر مشکل دیگری مانند شکستگی ناشی از فشار یا عصب گرفته بروز نکرده است.

گاهی اشعه ایکس نشان می‌دهد که تیغه‌ای از استخوان در پاشنه بیرو‌ن‌زدگی پیدا کرده است. در گذشته، این تیغه‌های استخوانی اغلب علت درد پاشنه شناخته می‌شدند و از طریق عمل جراحی برداشته می‌شدند. اما بسیاری از افرادی که تیغه استخوان در پاشنه دارند با هیچ درد پاشنه‌ای مواجه نمی‌شوند.

درمان:

در مطالعه ی اثر 8 هفته تمرين در آب در هیدرومِد بر بيماران مبتلا به التهاب غلاف کف پايي بررسی شد. 45 بيمار مبتلا به التهاب غلاف کف پايي بکار گرفته شدند. شرکت کنندگان در 2 گروه تمرين 30 و کنترل 15 قرار گرفتند.

برنامه تمريني 8 هفته تمرين پيشرونده در آب (هفته اي 3جلسه، ميانگين 53 دقيقه) شامل کشش غلاف کف پايي و عضلات خلف ساق، و تقويت عضلات داخلي پا بود. متغير مورد سنجش ميزان درد صبحگاهي بود که در هر 2 گروه اندازه گيري شد.

تحليل آماري داده ها در پايان 8 هفته نشانگر تفاوت معنادار درد صبحگاهي در گروه تجربي و نيز در مقايسه با گروه کنترل بود.

بنابراين 8 هفته تمرين در آب موجب کاهش درد صبحگاهي مبتلايان به التهاب غلاف کف پايي مي شود.

منابع:

وب سایت برنا اسپرت

سایت بهدار

عابديان سيده فهيمه*, خوش رفتاريزدي ناهيد, معظمي مهتاب. تاثير 8 هفته تمرين در آب بر درد افراد مبتلا به التهاب غلاف کف پايي. مطالعات طب ورزشي : بهار و تابستان 1394 , دوره – , شماره 17 ; از صفحه 99 تا صفحه 110 .

*جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.

هدف از پژوهش حاضر تعيين تاثير تمرينات هوازي در آب در دوره هاي مختلف زماني بر ساختار بطن چپ مردان ميانسال بود. لازم به ذکر است بطن چپ یکی از چهار حفره قلبی است که خون اشباع‌شده از اکسیژن را به داخل آئورت پمپ می‌کند.

بطن چپ بزرگترین و ضخیم‌ترین حفره قلبی بوده و بیشترین کار قلب که شامل پمپاژ خون به سامانه هدایتی رگ‌هاست را به عهده دارد. خون اشباع‌شده از اکسیژن از طریق سیاهرگ‌های ریوی به دهلیز چپ می‌رسد و در جریان فراخیدگی (دیاستول) بیشتر آن از طریق دریچه دولختی (دریچه میترال) وارد بطن چپ می‌شود.

در اکثر موارد نارسایی‌های قلبی، بطن چپ دچار اختلال شده و نمی‌تواند عملکرد طبیعی خود را در پمپاژ خون به آئورت ایفا کند.

تعداد 30 نفر با سن (46.5±1.7)، قد (173±1.5) و وزن (کيلوگرم 82.5±1.2) از بين اعضاي هيات علمي و کارمندان دانشگاه اروميه که سابقه بيماري قلبي عروقي و بيماري خاص نداشتند، به صورت هدفمند انتخاب، و به دو گروه تجربي (تعداد 15 نفر) و گواه تقسيم شدند.

برنامه تمريني گروه تجربي، شامل اجراي حرکات اندام فوقاني و تحتاني منتخب توام با راه رفتن، دويدن در آب با شدت 60 تا 75 درصد ضربان قلب ذخيره سه جلسه در هفته طي سه ماه بود.

در ابتدا و انتهاي هر ماه، ابعاد پايان دياستولي، سيستولي، ضخامت ديواره خلفي و سپتوم بطن همچنين جرم بطن چپ استراحتي آزمودني ها به روش اکوکارديوگرافي دو بعدي و داپلري اندازه گيري شد.

تحليل آماري داده ها توسط آزمون ANOVA با اندازه گيري هاي مکرر و آزمون تعقيبي بنفروني نشان داد، اجراي اين روش تمريني در کوتاه مدت تغييرات معناداري در ابعاد پايان دياستولي بطن چپ ايجاد مي کند.

با توجه به نتايج حاصله مي توان گفت: تمرين هوازي در آب به عنوان يک تمرين ترکيبي پويا که اضافه بار حجمي در آن غالب است، مي تواند براي افراد ميانسال که توانايي فعاليت در خشکي ندارند، گزينه اي مناسب در حفظ و ارتقاء سلامتي آنان باشد

در مقابل تغييرات قطر پايان سيستولي در هيچ کدام از دوره هاي تمرين معنادار نبود. همچنين تغييرات ضخامت ديواره خلفي و توده بطن چپ فقط در دوره سوم يعني پس از سه ماه تمرين معنادار بود . در حالي که تغيير معنادار آماري در ضخامت سپتوم بطني مشاهده نشد.

منبع:

ذوالفقاري محمدرضا, نيك بخت حجت اله, رجبي حميد, خادم وطني كمال. تاثير تمرين هوازي در آب در دوره هاي مختلف زماني بر ساختار بطن چپ مردان ميانسال.علوم حركتي و ورزش : پاييز و زمستان 1388 , دوره 7 , شماره 14 ; از صفحه 81 تا صفحه 90 .

*جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.

آرتروز از عوامل شایع ایجاد درد در افراد بالاتر از 40 سال است. آرتروز مفصل زانو، شایعترین بیماری تخریبی ازمیان مفاصل بدن است. میزان ابتلا در خانم‌ها نسبت به آقایان بیشتر می باشد.آرتروز یک بیماری تخریبی در مفصل است که از آن به بیماری مفصلی پیشرونده یاد می‌شود. از این بیماری به نام‌های استئوآرتریت و استئوآرتروز نیز یاد می‌کنند. تخریب پیشرونده مفصل در جامعه ما به نام آرتروز معروف است. با توجه به اینکه بیماری با افزایش سن پیشرفت می‌کند به آرتریت پیری نیز معروف است. علاوه برسن، علل ژنتیکی، نوع شغل و حرفه، چاقی، عوامل هورمونی و نژاد نیز می‌تواند در بروز این بیماری دخیل باشند.

 هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر یک دوره تمرین ‌درمانی در آب در هیدرومِد بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو (آرتروز) بود.

مطالعه از نوع معادل‌سازی متقابل بود و با روش تصادفی ساده، 30 زن مبتلا به بیماری استئوآرتریت زانو (40 تا 74 سال) در دو گروه تجربی قرار گرفتند. از پرسش‌نامه پیامدهای استئوآرتریت و صدمات زانو در سه مرحله پیش، پس و میان آزمون برای اندازه‌گیری تأثیر تمرین ‌درمانی در آب در هیدرومِد، از نظر بیماران استفاده شد. این پرسش‌نامه 5 عامل درد، عوارض مربوط به بیماری، فعالیت‌های روزمره زندگی، فعالیت‌های ورزشی و عملکردی و کیفیت زندگی را اندازه‌گیری می‌کند.

در هشت هفته اول (بین پیش و میان‌آزمون‌)، گروه اول دوره بی‌تمرینی و گروه دوم دوره تمرین خود را داشتند. در هشت هفته دوم (بین میان و پس‌آزمون)، وضعیت تمرینی گروه‌ها معکوس شد. به این ترتیب، برنامه تمرینی هر دو گروه معادل،‌ ولی دوره‌بندی تمرین آنها معکوس بود. تحلیل آماری از طریق تحلیل واریانس یک‌طرفه اندازه‌های مکرر و نسخه 16 نرم‌افزار SPSS انجام شد.

یافته‌ها: نتایج دو گروه تجربی مشابه و مؤید یکدیگر بود و نشان داد که بی‌تمرینی با عدم تغییر در تمامی عوامل پرسش‌نامه همراه بود و تمرین در آب در هیدرومِد موجب پیشرفت عوامل پرسش‌نامه و قطع تمرین باعث پسرفت آن‌ها شد. این یافته با یافته‌های مربوط به اندازه‌گیری‌های عملکردی همسو بود.

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که تمرین درمانی در آب در هیدرومِد با قرارداد ارائه شده در تحقیق حاضر، تاثیر بسیار زیادی بر بهبود کیفیت زندگی و کاهش عوارض ناشی از بیماری درد، خشکی صبحگاهی، سفتی مفصلی دشواری در انجام فعالیتهای روزانه، عملکردی و ورزشی دارد استفاده از این روش حتی بدون همراهی راهکارهای درمانی دیگر نظیر دارودرمانی، موجب کاهش درد و بهبود توانایی های عملکردی بیماران گردیده است.
در کل، می توان نتیجه گرفت که تمرین درمانی در آب در هیدرومِد دارای فواید چندجانبه جسمانی، روانی و اجتماعی است و نقش مهمی در کاهش عوارض ناشی از بیماری استئوآرتریت زانو ایفا می کند بنابراین می توان این راهکار درمانی را به عنوان روشی ارزشمند برای بهبود مبتلایان به استئوآرتریت زانو معرفی نمود. بیماران تحقیق حاضر به این باور رسیدند که تمرین درمانی در آب در هیدرومِد قابلیت کنترل درد و عوارض بیماری را به آنها می دهد و در ضمن توانایی انجام فعالیتهای روزانه، عملکرد ورزشی و کیفیت زندگی آنان را می افزایده تنها مشکل موجود تمرین درمانی در آب فقر امکانات و هزینه های بالای آن است کمکهای دولت می تواند در این زمینه بسیار مؤثر باشد.

جهت کسب اطلاعات بیشتر در خصوص این مقاله اینجا کلیک کنید.

*جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.

یکی از شایع ترین آسیب هایی که سالانه بسیاری از انسان های سراسر دنیا به آن مبتلا می شوند، کمر درد است.

آسیب های مرتبط با کمر درد بالاترین رقم شيوع را به خود اختصاص داده (بين 60 تا 80 درصد) که علاوه بر جنبه های بهداشتی از نظر اقتصادی نیز توجه همگان را به خود جلب نموده است . اگر چه این عارضه معمولا در ابتدا با یک درد ملایم و صرفا محدود کننده شروع می شود، اما گاهی درد به تدریج شدید گردیده تا حدی که در حدود ۱۵ درصد از افراد به دلیل پیشرفت بیماری، زمین گیر می شوند.

تحقیقات متعددی در زمینه کمر درد و مکانیزم بروز آن گزارش شده و عوامل متعددی از جمله بی ثباتی و افزایش قوس طبیعی ستون فقرات به عنوان علت بروز این عارضه پیشنهاد شده است. ستون فقرات به عنوان تکیه گاه اندامها، ذاتا بی ثبات می باشد و فقدان ثبات مرکزی ستون مهره ای (Core stabilization) به عنوان عامل مستعد کننده کمر درد مطرح شده است .

از این رو، عوامل مؤثر در بی ثباتی را به سه دسته عوامل استخوانی، عوامل رباطی و عوامل عضلانی می توان تقسیم کرد. ثبات مرکزی ستون مهره ای توسط عضلات خاصی تأمین می گردد که این عضلات، ثبات بین مهره ای را به شکل موضعی تأمین می کنند. عضلات با اتصالات بین مهره ای، مانند مولتی فيدوس، عرضی شکم و مایل داخلی برای ثبات بين سگمانی مناسب تر هستند.

بسیاری از محققين تغییرات اندازه قوس کمری که ناشی از کم تحرکی زندگی ماشینی امروزی با متعاقب تغییر در تون و اختلال عملکرد عضلات اطراف ستون فقرات از قبیل کاهش قدرت عضلات شکم، کاهش قدرت عضلات اکستانسور هیپ، کوتاهی عضلات ایلیوپسواس و کاهش انعطاف پذیری عضلات خلفی کمر شمرده می شود را به عنوان عامل اصلی درد کمر مزمن عنوان کرده اند.

درمان کمر درد و توانبخشی آن در کوتاه ترین زمان ممکن، یک آرزوی بزرگ و قدیمی است و حتی دست اندر کاران سلامت و بهداشت از کمر درد به عنوان فاجعه بهداشتی قرن ۲۱ یاد نموده اند . هرچند پیشرفت های درمانی و توانبخشی کمر درد به ویژه در سالهای اخیر موفقیت های نسبی داشته است، ولی هنوز برنامه های درمانی، پرهزینه و طولانی مدت است و سالانه انجام هزاران عمل دیسک کمر در سراسر دنیا خود نشانی از این برنامه های درمانی می باشد.

کنترل موفقیت آمیز کمر درد در گرو تبيين علمی و دقیق مکانیزم این عارضه است. حال باید به دنبال یک روش درمانی کم هزینه و مؤثر که بتواند فرد را به زندگی روزانه برگرداند، بود.

می توان کمر درد را پدیده ی چند عاملی دانست؛ بنابر این، وجود نگرش های متعدد برای درمان آن غیر منتظره نیست. برخی از این نگرش ها مؤثر نبوده، در حالی که برخی دیگر از جمله تمرين عضلات خاص، مؤثر بوده است. محققین زیادی در جستجوی روش های مناسبی برای بالا بردن سطح آمادگی جسمانی و اصلاح اختلالات ایجاد کننده این عارضه می باشند و هم چنین حمایت های زیادی از ورزش درمانی جهت کنترل و پیشگیری از کمردرد با هدف برگرداندن ثبات دینامیکی و بهبود و توسعه کنترل حسی – حرکتی فقرات کمری و لگن شده است .

لذا، در کنترل کمر درد طراحی برنامه های تمرینی مناسب جهت تقویت عضلات ثبات دهنده مرکزی و بهبود عملکرد سیستم مذکور مهم می باشد. علی رغم مطالعات فراوان در زمینه درمان کمر درد، در مورد مناسب ترین، مداخله درمان تو افقی وجود نداشته و تحقیقات ادامه دارد.

همچنین، بسیاری از بیماران به دلایل اقتصادی، خواهان بازگشت سریع تر توانائی های عملکردی، کاهش درد و افزایش عملکرد عضلانی می باشند؛ از این رو، محققین زیادی در پی روش های جدید علمی هستند که به نتایج متفاوتی برخورد نموده که یکی از این روش ها، تمرینات متفاوت آب درمانی می باشد. آب درمانی در هیدرومد و ارزش های درمانی آن با چنان سرعتی در جوامع پزشکی و ورزشی جا باز کرده که این روش مورد استقبال بیماران و دردمندان قرار گرفته و سال به سال روش های کامل تر و تمرینات جامع تری برای آن ابداع می گردد .

فشار عمق آب بر روی بدن، مفاصل، ماهیچه ها و اندام های داخلی در حین ورزش مانند یک ماساژ خوب، به تمام بدن آرامش بخشیده و مانع کوفتگی بدن می شود و به دلیل کاهش فشار داخل دیسک، اندازه سوراخ بین مهره ای ممکن است افزایش یابد و با بين مفاصل فاسيت مقداری فاصله ایجاد شود، که این اثر اغلب به بیماران با مشکلات کمر در هنگام تمرین امکان می دهد که ناراحتی کمتری احساس نمایند.

در استفاده از آب درمانی در هیدرومد هیچ فشاری به بافت آسیب دیده وارد نمی شود و فرد در حالی به تمرین ادامه می دهد که واقعا از آسيب دور است.

یکی از مزایای عمده درمان در آب کاهش نیروهای مربوط به تحمل وزن می باشد. بیمارانی که در آب تمرین می کنند احساس سبک بودن و راحت تر حرکت کردن، نموده و به علت شناور بودن بار کمتری را روی مفاصل خود احساس می کنند .

تا آنجا که ما بررسی نمودیم، پژوهشی در رابطه با تأثیرات تمرینات در آب بر روی عضلات ثبات دهنده مرکزی بدن در افراد مبتلا به لور دوز و درد کمر با طول درمانی سه ماه مشاهده نشده است که ثابت کند تمرینات آب درمانی برای این افراد مفید است. از این رو، پژوهش حاضر به بررسی اثرات تمرینات منتخب عضلات ثبات دهنده مرکزی بدن در آب بر میزان شدت درد و لوردوز کمر دانشجویان دختر پرداخته است.

مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بوده که در شهر تهران انجام شده است. تعداد 43 نفر (22 نفر در گروه‌ تجربی و 21 نفر در گروه کنترل) با دامنه سنی 18 تا 25 سال با سابقه کمردرد به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. گروه‌ تمرینات آب درمانی به مدت 12 هفته (هفته‌ایی سه جلسه) برنامه تمرینی را تحت نظر محقق انجام دادند و گروه کنترل در این مدت هیچ‌گونه تمرینی را انجام ندادند. نتایج بر اساس پرسشنامه کبک (شدت دردکمر) و خط‌کش منعطف (درجه لوردوز کمر) در روز اول و آخر برای هر آزمودنی‌ها جمع‌آوری گردید.

نتایج: در بررسی نتایج گروه تجربی میزان کاهش شدت دردکمر  و لوردوز کمر  تفاوت معنی‌داری داشته و در گروه کنترل، اختلاف معنی‌داری بین داده‌های پیش و پس‌آزمون مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: این یافته‌ها نشان می‌دهند تمرینات تقویتی ثبات‌دهنده مرکزی ستون‌فقرات در آب باعث کاهش میزان درد و زاویه لوردوز کمری می‌شود.

برای دیدن نتایج بیشتر از  این تحقیق اینجا کلیک کنید.

*جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.

پارکينسون يکي از شايع ‌ترين بيماري ‌هاي تخريب سيستم عصبي مرکزي است که بيشتر متمرکز بر گروه سني سالمندان است. به دليل گستردگي اختلالات و عوارض ناشي از اين بيماري، مبتلايان به آن با مشکلات زيادي رو به رو مي ‌شوند. برخي از اين مشکلات عبارت از دشواري در راه رفتن، گام برداشتن، تغيير جهت دادن، جا به ‌جايي، عدم تعادل و قامت خميده مي ‌باشد که بر اعمال روزانه‌ بيماران مانند نشستن و برخاستن، لباس پوشيدن و بهداشت فردي تاثير منفي دارد.

علایم ﭘﺎرﮐﯿﻨﺴﻮن ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از:

• ﮐﻨﺪی ﺣﺮﮐﺖ: ﺑﯿﻤﺎر پارکینسون ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺣﺮﮐﺎت ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮐﻨﺪی اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دﻫﺪ. ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت ﮐﻪ ﺷﺮوع ﺣﺮﮐﺖ  ﮐﻨﺪ و ﮐﺴﺎﻟﺖ آور اﺳﺖ و در اداﻣﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﯿﻤﺎر از ﮐﻨﺘﺮﻟﺶ ﺧﺎرج ﺷﺪه و دﭼﺎر ﻋﺪم ﺗﻌﺎدل ﻣﯽ ﺷﻮد.

•  ﻟﺮزش: در ﺣﺎﻟﺖ اﺳﺘﺮاﺣﺖ اﻧﺪاﻣ ﻬﺎی ﻓﺮد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﭘﺎرﮐﯿﻨﺴﻮن ﺑﻪ ﺧﺼﻮص در ﻗﺴﻤﺘﻬﺎی دﯾﺴﺘﺎل اﻧﺪام لرزش دارد. لرزش ﺑﺎ اﻧﺠﺎم ﺣﺮﮐﺎت و ﺳﻌﯽ در ﺷﺮوع آن ﻫﺎ ﮐﻢ و ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﻗﻄﻊ ﻣﯽ ﺷﻮد. رﯾﺘﻢ لرزش در اﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎران ۴ ﺗﺎ ۷ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﺮ ﺛﺎﻧﯿﻪ است.

•  ﺳﻔﺘﯽ اﻧﺪاﻣﻬﺎ: رﯾﮋﯾﺪﯾﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺳﻔﺘﯽ اﻧﺪاﻣﻬﺎ ﻧﺎﺷﯽ از اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﻮن ﻫﻤﺰﻣﺎن ﻋﻀﻼت آﮔﻮﻧﯿﺴﺖ و آﻧﺘﺎﮔﻮﻧﯿﺴﺖ ﺣﺮﮐﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﺨﺼﻪ درﮔﯿﺮی دﺳﺘﮕﺎه اﮐﺴﺘﺮاﭘﯿﺮاﻣﯿﺪال اﺳﺖ. در رﯾﮋﯾﺪﯾﺘﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺣﺮﮐﺖ رﻓﺖ و ﺑﺮﮔﺸﺖ ﯾﮏ ﻣﻔﺼﻞ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﮐﻞ داﻣﻨﻪ ﺣﺮﮐﺘﯽ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﻋﻼﻣﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﭼﺮخ دﻧﺪه ای ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ.

 در تحقيقی با هدف بررسي اثر يک دوره برنامه‌ تمريني ورزش در آب بر تعادل بيماران مبتلا به پارکينسون  از نوع نيمه تجربي و پيش ‌آزمون – پس ‌آزمون با گروه شاهد بود.

جامعه‌ آماري اين تحقيق را کليه‌ بيماران مبتلا به پارکينسون مراجعه کننده به مطب متخصصين مغز و اعصاب شهر اصفهان تشکيل دادند.

تعداد 20 زن مبتلا به پارکينسون به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (10 بيمار) و شاهد (10 بيمار) قرار گرفتند.

آزمودني ‌هاي گروه ورزش ‌درماني در آب به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه‌ 60 دقيقه ‌اي به انجام فعاليت در آب پرداختند، در حالي که بيماران گروه شاهد در اين مدت فقط پي ‌گيري شدند و جز درمان ‌هاي دارويي، هيچ فعاليت بدني موثري را تجربه ننمودند.

در ابتدا و انتهاي دوره، تعادل بيماران توسط مقياس تعادلي Berg ارزيابي شد. داده ‌ها با استفاده از آزمون ANCOVA در سطح P<0.05 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.

يافته ‌ها: در اين مطالعه بهبود معني ‌داري در نمرات تعادل گروه تجربي نسبت به پيش از دوره تمريني يافت شد (P<0.05)، در حالي که در گروه شاهد تغيير معني ‌داري مشاهده نشد (P³0.05). در مقايسه با گروه شاهد، نمرات تعادل گروه تجربي پس از هشت هفته ورزش ‌درماني در آب افزايش معني ‌داري نشان داد.

نتيجه ‌گيري: نتايج نشان داد که ورزش ‌ در آب مي‌ تواند به عنوان يک روش درماني مفيد و موثر در جهت بهبود تعادل و به دنبال آن بهبود در عملکرد روزانه‌ بيماران مورد استفاده قرار گيرد.

برای دیدن نتایج این تحقیق می توانید اینجا کلیک کنید.

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.

تاثير 8 هفته ورزش در هیدروجیم بر نيمرخ چربي بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

 از دير باز نقش فعاليت بدني در کنترل و بهبود ديابت نوع دو (دیابت شیرین غیروابسته به انسولین) و افزايش حساسيت انسولين مورد توجه بوده است، ولي انجام فعاليت هاي ورزشي در هیدروجیم با توجه به وضعيت روحي و جسماني اين بيماران کمتر مورد بررسي قرار گرفته است.

هدف از انجام تحقيق حاضر، بررسي تاثير هشت هفته ورزش در آب بر نيمرخ چربي در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو بود. که در اين تحقيق نيمه تجربي، از بين مردان 50 تا60 سال مبتلا به ديابت نوع دو شهرستان خميني شهر، تعداد 30 نفر به صورت داوطلبانه و در دسترس انتخاب و در دو گروه تجربي (15 بيمار) و شاهد (15 بيمار) قرار گرفتند. گروه تجربي به مدت 8 هفته (3جلسه در هفته، هر جلسه 45 تا60 دقيقه با شدت 80-60 درصد حداکثر ضربان قلب) تمرينات ورزشي ويژه در آب انجام دادند. در حالي که گروه شاهد هيچ فعاليت بدني منظمي نداشتند. در اين تحقيق متغيرهاي کلسترول تام، تري گليسريد  HDL ، LDL   و VLDL  قبل و بعد از دوره تمريني در دو گروه اندازه گيري شد. در نهايت داده ها با استفاده از آزمون (ANCOVA) مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت.

نتايج تحقيق بيانگر تفاوت معني داري بين ميانگين LDL، HDL، TG، TC و VLDL گروه هاي تجربي و شاهد بود و  نتايج تحقيق نشان داد که ورزش در آب باعث بهبود معني داري در نيمرخ چربي بيماران مبتلا به ديابت دو مي گردد.

برای دیدن نتایج این تحقیق می توانید اینجا کلیک کنید.

برای دیدن نتایج این تحقیق می توانید اینجا کلیک کنید.

جهت مشاهده تجهیزات هیدروجیم و هیدرومد (ورزش در آب و آبدرمانی تخصصی) اینجا کلیک کنید.

ورزش در آب و آب درمانی یکی از برنامه‌های تقویتی و ورزشی فوق‌العاده‌ای است که می‌توانید در استخر انجام دهید. بسیاری از فیزیوتراپ‌ها و پزشکان از این تکنیک برای درمان و توان‌بخشیِ بیمارانشان استفاده می‌کنند تا بیمار بتواند دوباره نیرو و قدرت خود را در طی فرآیند درمانی بازیابی کند.

در این مطلب به تعریف فواید و مضرات آب درمانی و ورزش در آب خواهیم پرداخت و در بخش پایانی نیز بهترین حرکات برای آب درمانی را به شما آموزش می‌دهیم.

ورزش در آب و آب درمانی تمرین هایی است که برای توان‌بخشی و تقویت عضلات استفاده می‌شود؛ اما آیا تابه‌حال به این فکر کرده‌اید که چرا باید این تمرینات را در آب انجام داد؟!

نکته مهم این‌جاست که وقتی تا گردن داخل آب می‌روید، فشار وارد شده روی مفاصلتان کم شده و مفصل‌هایتان فقط ۱۰ درصد وزن بدنتان را باید تحمل کنند که این واقعاً فوق‌العاده است. بنابراین قدرت شفابخش آب باعث می‌شود تا:

• نیروی جاذبه کمتری روی شما بوده و مفاصلتان فشار کمتری را تجربه می‌کنند.
• به‌خاطر گرم‌بودنِ آب داخل استخر، عضلات شل شده و محدوده حرکتی‌تان بیشتر می‌شود.
• به افزایش توان بدنی هنگام انجام تمرینات ورزشی کمک زیادی خواهد کرد.
• در حین راه‌رفتن، کشیدن و حرکت‌کردن، آب از شما حمایت کرده و در نتیجه می‌توانید روی قوی‌کردنِ عضلات و مفاصلتان کار کنید.

تمرین در آب در هیدروجیم و هیدرومِد چه فوایدی دارد؟

• کاهش استرس
• افزایش قدرت قلب و شش‌ها
• بهبود سطح تناسب اندام و استقامت بدنی
• کاهش التهابات و بهبود جریان خون در بدن
• افزایش محدوده حرکتی و انعطاف‌پذیریِ بدن
• افزایش قدرت عضلانی و خوش‌فرم‌شدنِ عضلات

تمرین در آب در هیدروجیم و هیدرومِد برای چه افرادی مفید است؟

به‌طورکلی این نوع تمرین برای همه حتی افراد سالم و دارای تناسب اندام نیز مفید خواهد بود. اما بعضی از افراد می‌توانند فایده بیشتری از این تمرینات ببرند:

افراد آسیب‌دیده، کم‌توان، مبتلا به آرتروز زانو و گردن، دیسک کمر یا کسانی‌که تعویض مفصل داشته‌اند و یا می‌خواهند بدنشان درد کمتری داشته باشد می‌توانند از این تمرینات بهره ببرند. شما می‌توانید برای کسب اطلاعات بیشتر در این مورد با پزشک یا فیزیوتراپ مشورت کنید.

در تمرین در آب در هیدروجیم و هیدرومِد چه نکاتی را باید رعایت کنیم؟

هرگاه در حین تمرین کردن در داخل آب یکی از علائم زیر را داشتید، بهتر است دیگر تمرین نکرده و با پزشک یا غریق‌نجات صحبت کنید:

• سرگیجه
• حالت تهوع
• قرمز شدن صورت یا رنگ‌پریدگی
• احساس ناگهانی خستگی یا ضعف
• تنگی نفس یا سخت نفس کشیدن
• درد و فشار در قفسه سینه یا بالاتنه
• افزایش یا کاهش غیرطبیعی ضربان قلب

چند حرکت مخصوص ورزش در آب در هیدروجیم و آب ‌درمانی در هیدرومِد

• حرکت خم‌کردن زانو

نحوه صحیح انجام حرکت

• داخل استخر بروید.
• صاف ایستاده و پای راست خود را از زانو به سمت عقب خم کنید.
• چند ثانیه در همین وضعیت باقی بمانید.
• پای خود را به حالت اولیه بازگردانده و سپس حرکت را با پای دیگرتان نیز تکرار کنید.
• حرکت را به‌آرامی ۱۵ بار تکرار کنید.

• حرکت تاب‌دادنِ پاها داخل آب

نحوه صحیح انجام حرکت

• صاف بایستید و دستتان را به لبه یا میله استخر بگیرید.
• پای راست خود را بالا آورده و به سمت عقب و جلو تاب دهید.
• حدوداً ۱۵ تا ۲۰ بار این حرکت را تکرار کرده و سپس با پای دیگر خود حرکت را انجام دهید.

• حرکت چرخش پا داخل آب

نحوه صحیح انجام حرکت

• کنار دیوار استخر بایستید و دستتان را به دیواره آن بگیرید.
• پای راست خود را جلو آورده و شروع به چرخاندنِ پایتان به سمت چپ و راست کنید.
• حداقل ۱۵ بار این حرکت را تکرار کرده و سپس با پای دیگر این حرکت را انجام دهید.

• حرکت درجازدن در آب

نحوه صحیح انجام حرکت

• بایستید و شروع به درجازدن داخل آب کنید.
• سعی کنید در حین انجام حرکت، صاف بایستید و سرتان را بالا نگه دارید.
• حداقل ۳۰ ثانیه این تمرین را ادامه داده و بعد از کمی استراحت دوباره آن را تکرار کنید.

5-حرکت به طرفین با کمک دست‌ها

نحوه صحیح انجام حرکت

• داخل استخر صاف بایستید.
• دست‌هایتان را از پهلوها بالا آورده و هم‌زمان با راه‌رفتن داخل آب (به پهلو)، آن‌ها را جلو و پشت سر خود ببرید.
• یک‌بار به سمت راست خود حرکت کرده و دفعه بعد به سمت چپ حرکت کنید.

6- حرکت بالا آوردن دست‌ها از پهلو

نحوه صحیح انجام حرکت

• صاف بایستید و دست‌هایتان را تا ارتفاع شانه بالا ببرید.
• ۱۰ ثانیه در همین وضعیت مانده و سپس دست‌هایتان را پایین بیاورید.
• حداقل ۲۰ بار این حرکت را داخل آب انجام دهید.

7-حرکت شنا در آب

نحوه صحیح انجام حرکت

• داخل آب استخر، کنار میله بایستید.
• دست‌هایتان را به میله گرفته و با خم‌کردنِ آرنجتان سعی کنید داخل آب حرکت شنا انجام دهید.
• دوباره آرنجتان را صاف نموده و خود را به سمت بالا بکشید.

 8- حرکت چرخش کل بدن

نحوه صحیح انجام حرکت

• داخل استخر ایستاده و پاهایتان را به اندازه عرض شانه باز کنید.
• دست‌های خود را بالا آورده و مقابل بدنتان بگیرید.
• بدن، سر و دست‌هایتان را به سمت راست بچرخانید.
• چند ثانیه در همین حالت باقی مانده و سپس به سمت مخالف بچرخید.

9-حرکت بالا آوردن پا

نحوه صحیح انجام حرکت

• پشت به میله لبه استخر ایستاده و با دست‌هایتان میله را بگیرید.
• به‌آرامی پای راست خود را از مقابل به سمت بالا آورده و چند ثانیه در همین حالت نگه دارید.
• حال این‌بار پای چپ خود را بالا ببرید.
• حداقل ۱۵ بار این حرکت را با هر پای خود تکرار کنید.

10- حرکت راه‌رفتن به سمت عقب

نحوه صحیح انجام حرکت

• به‌آرامی بدون این‌که بدنتان را خم کنید، داخل آب به سمت عقب حرکت کنید.
• سعی کنید در هنگام حرکت دست‌هایتان را نیز تکان داده و همه عضلاتتان را به حرکت درآورید.
• حداقل ۳۰ ثانیه به سمت عقب رفته و سپس به سمت جلو حرکت کنید.

نتیجه‌گیری

همیشه منظور از تمرین در آب شنا نیست؛ بلکه شما می‌توانید در استخر راه بروید، پیاده‌روی کنید و نرمش‌های سبک و ایروبیک انجام دهید. تمرین در آب یکی از روش‌های رایج برای تسکین و درمان بیماری‌های مفصلی است.

اگر تمرین در آب به‌طور صحیح و اصولی انجام گیرد،‌ باعث افزایش‌ انعطاف‌پذیری، قدرت عضلانی، استقامت بدنی و بهبود درد در افراد آسیب‌دیده، کم‌توان، مبتلا به آرتروز زانو و گردن، دیسک کمر می‌شود.

بدون استفاده از وسایل می توان تمرینات متنوعی در آب انجام داد ولی به کمک تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد تنوع تمرینات بیشتر و با بازدهی بیشتری را می توان در آب چه برای ورزش در آب و چه آب درمانی به ارمغان آورد.

  برگرفته شده از سایت fitamin.ir

• چگونه با ورزش در آب در هیدروجیم وزن خود را کاهش دهیم؟

  ورزش در آب یا ایروبیک در آب بیشتر به منظور کاهش وزن مورد توجه قرار گرفته است. ورزش در آب برای لاغری شکم نوعی ورزش استقامتی محسوب می‌شود که در آن شنا کردن وجود ندارد؛ بلکه حرکات مخصوص ایروبیک را وقتی کمر و گردن در زیر آب است انجام می‌دهند.

  این ورزش هم برای کسانی که بدن مناسبی دارند و هم برای کسانی که می‌خواهند وزن خود را کم کنند، مفید است. این ورزش برای سالمندان و زنان باردار و کسانی که از بیماری استئوآرتریت یا همان آرتروز رنج می‌برند، پیشنهاد می‌شود. این نوع ورزش بیشتر یک سرگرمی محسوب می‌شود که فرد را زیاد هم خسته نمی‌کند.

  شناور بودن در آب باعث عملکرد بهتر سیستم گردش خون و کاهش استرس شده و همچنین عضلات را قوی‌تر می‌کند. برای گرفتن نتیجه‌ی سریع، پیشنهاد می‌شود که هر حرکت را چندین بار انجام دهید و همچنین می‌توانید از ابزارهای مختلف ایروبیک در آب مانند توپ مخصوص یا موارد دیگر استفاده کنید.

  فواید حاصل از ورزش در آب برای لاغری شکم میتواند همراه با رعایت اصول تغذیه‌ای که شامل پروتئین بالا، چربی و کربوهیدرات کم است، شما را به هدف خود که کاهش وزن است سوق دهد. محققان معتقدند که ورزش‌های آبی تاثیر بیشتری در افزایش قدرت عضلانی و کاهش وزن نسبت به ورزش‌های موجود در خشکی  دارند. انواع ورزش در استخر برای لاغری مانند دویدن در آب و یوگا در آب بحث خواهد شد.

  انواع ورزش در آب برای لاغری شکم

  راه رفتن در آب کم عمق

  برای انجام این ورزش باید صاف ایستاده و شانه‌های خود را به سمت عقب قرار دهید و به آرامی در آب راه روید. در این ورزش باید کف پای شما به زمین بخورد (ابتدا پاشنه‌ی پا) تا اجازه یابید که قدم بعدی را بردارید. در دفعات بعد می‌توانید یک قدم به جلو و یک قدم به عقب بردارید تا عضلات شکم و پشت قوی‌تر شوند. به مدت ۲۰-۳۰ دقیقه این ورزش را ادامه دهید.

  

  راه رفتن در آب کم عمق

  راه رفتن در آب عمیق

  در این نوع از ورزش در آب باید سعی کنید که به صورت عمودی در آب قرار گرفته و فقط از شانه به بالا خارج از آب باشد. می‌توانید به اطراف، جلو و عقب حرکت کرده تا دیگر عضلات بدن را به چالش بکشید. همچنین برای تأثیر بیشتر زانو‌های خود را بالا و پایین ببرید. این حرکات را به مدت ۱۲-۱۵ دقیقه انجام دهید.

  دویدن در آب عمیق

  در این ورزش باید به صورت عمودی در آب قرار گرفته، شانه‌ها رو به پشت بوده، با پاهای خود به آب ضربه زده و به جلو حرکت کنید. نباید پاها با زمین تماسی داشته باشند. محققان معتقدند که این نوع ورزش ۱۷ کالری در دقیقه را می‌سوزاند. بسته به توانایی خود می‌توانید طرح‌های مختلفی مانند زیگ-زاگ را بدوید.

  

  دویدن در آب

  ورزش در آب مقاومتی

  در این ورزش نباید رو به جلو یا عقب حرکت کنید. بلکه باید درجای خود ثابت ایستاده، پاها را جفت کرده و یک زانو را تا زاویه‌ی ۹۰ درجه بالا آورده و رها کنید. این حرکت را برای زانوی دیگر نیز به صورت مرتب انجام دهید.

  در نوع دیگر میتوانید پای خود را به اطراف دیگر کشیده و سپس دوباره آن را به سمت مرکز بازگردانید. این نوع ورزش، بهترین ورزش در آب برای لاغری شکم است.

  ورزش در آب با استفاده از هالتر آبی هیدروجیم

  در این نوع ورزش هالتر آبی را در دستان خود گرفته و با استفاده از پاها به سمت جلو حرکت کنید.

  ورزش در آب قدرتی اندام فوقانی

  می‌توانید از دوچرخه ثابت آبی هیدروجیم تعبیه شده در داخل استخر استفاده کنید. در حالی که کاملاً راست ایستاده و ستون فقرات عمودی است با تمام قدرت پا بزنید و خم نشوید. این ورزش باعث تقویت عضلات شده و بهتر است به مدت ۳-۴ دقیقه انجام شود.

  ورزش‌های مخصوص شانه به کمک دمبل آبی هیدروجیم

  شانه‌های خود را تا جایی که می‌توانید در آب بالا آورده و سپس به آرامی به داخل آب بازگردانید. این ورزش در آب را ۱۰ بار انجام دهید.

  بازو‌های خود را از بدن دور کرده، بالا ببرید، سپس بازو و کف دستان خود را پایین آورده (همچنان دور از بدن) و به شانه‌های خود نزدیک کنید. این ورزش را نیز ۱۰ بار انجام دهید.

  ورزش‌های مخصوص پا به کمک مقاومت پایی

  با استفاده از دست خود از میله‌ی موجود در استخر گرفته و زانو‌ی راست خود را به آرامی به اطراف کشانده و مدتی در همان حالت نگه دارید. این کار را ۱۰ بار انجام داده و استراحت کنید تا پا ریلکس شود، سپس این حرکت را برای پای دیگر انجام دهید. این ورزش باعث قوی‌تر شدن عضلات موجود در پا می‌شود.

  ورزش‌های عمودی در آب

  شامل تمام ورزش‌هایی میشود که به صورت عمودی در آب به کمک ست شناوری کامل هیدروجیم، واکر آبی هیدروجیم و تردمیل هیدروجیم انجام میشوند؛ مانند راه رفتن در آب، یوگا و ایروبیک در آب، دویدن روی تردمیل در آب و غیره.

  این ورزش ها ۷۵ درصد بیشتر از شنا کردن در آب باعث افزایش قدرت عضلات می‌شوند. علت این امر آن است که پوزیشن عمودی آب را در جهت مخالف حرکات بدن می‌کشاند که این خود باعث افزایش قدرت بدن می‌گردد

  ورزش در آب با دمبل غلطکی هیدروجیم

  دمبل غلطکی را با دو دست خود در مقابل و به صورت مستقیم نگه داشته و با سرعت و با تمام توان در استخر بدوید. این کار را به مدت ۱ دقیقه انجام داده و سپس استراحت کنید و ۳ بار دیگر انجام دهید. بهتر است هربار سرعت خود را بیشتر از دفعه‌ی قبل کنید. توپ را می‌توانید برای ایجاد تنوع در زیر بغل خود نیز قرار دهید.

  استفاده از تردمیل آبی هیدروجیم

  با توجه به خاصیت چسبندگی آب، اگر به سمت آن نیرویی وارد کنید آب هم در سمت مخالف، یعنی رو به شما نیروی قوی‌تری وارد می‌کند. بنابراین استفاده از تردمیل باعث افزایش قدرت ماهیچه‌های بدن میشود. این افزایش قدرت ۴ الی ۴۲ مرتبه بیشتر از افزایش قدرت ایجاد شده توسط هوای آزاد است. این که شما در کجای این رنج قرار می‌گیرید، بستگی به سرعت حرکت‌تان در آب دارد.

  فواید ورزش در آب در هیدروجیم

  1. این نوع ورزش از ایجاد فشار اضافی بر روی مفاصل و عضلات جلوگیری می‌کند. به این معنا که در این ورزش مقاومت طبیعی ایجاد می‌شود که در آن فشار به جای وارد شدن به مفاصل به آب وارد می‌شود.
  2. در این نوع ورزش مفاصل بهتر و نرم‌تر حرکت کرده و می‌توانند در جهات مختلف خم شوند؛ بنابراین توانایی حرکت آن‌ها بهتر و بیشتر می‌شود.
  3. انجام حرکات مقاومتی و قدرتی در آب، کل بدن را به چالش کشیده و باعث می‌شود که بدن به میزان ۴۰۰-۶۰۰ کالری در ساعت انرژی بسوزاند. به منظور ورزش در آب برای لاغری توصیه می‌شود که  حداقل ۱۵۰ دقیقه ورزش ایروبیک در آب در هر هفته و حداکثر ۴ بار در هفته انجام دهید.
  4. آب مقاومت ۱۲-۱۴ برابری نسبت به هوا ایجاد می‌کند. بنابراین با هر قدم درآب مقداری کالری سوزانده شده و عضلات قوی‌تر میشوند. مطالعات نشان داده است که اگر۱۲ هفته به طور مرتب این ورزش را انجام دهید آثار قوی شدن و افزایش توانایی قدرت حرکت مفاصل خود را مشاهده خواهید کرد.
  5. با افزایش سرعت حرکت، ضربان قلب نیز افزایش یافته اما این افزایش ۱۰-۲۰ درصد کمتر از افزایش آن در ورزش‌های انجام گرفته در خشکی است؛ بنابراین فشار آب باعث بهتر شدن گردش خون شده و فشار وارده به قلب را کاهش می‌دهد.
  6. همانطور که اشاره شد این ورزش باعث برداشتن فشار از روی مفاصل شده و به حرکت بهتر آن‌ها کمک می‌کند. بنابراین برای درمان بیماری آرتروز اغلب این ورزش یا آب درمانی پیشنهاد می‌شود.
  7. وقتی افراد ورزش‌های موجود در خشکی را انجام میدهند بیشتر فشار بر اندام تحتانی وارد میشود. درحالی که ورزش در آب باعث می‌شود که این فشار هم به اندام فوقانی و هم به اندام تحتانی وارد شود و درنتیجه عضلات هردو قسمت تقویت شود.
  8. حرکات آرام آب باعث ماساژ دادن بدن و درنتیجه ریلکس شدن آن می‌شود.
  9. این نوع ورزش باعث کاهش استرس و اضطراب میشود.
  10. در هنگام ورزش کردن بدن گرما تولید می‌کند که آب این گرما را به خود جذب کرده و فردی که به صورت مداوم خنک می‌شود می‌تواند به راحتی به ورزش خود ادامه دهد.
  11. ورزش در آب نیاز به مهارت خاصی نداشته و همه می‌توانند آن را انجام دهند.

  نکات مهم و قابل توجه ورزش در آب در هیدروجیم

  • • در کنار این ورزش از ورزش‌های موجود در خشکی غافل نشوید؛ زیرا که ورزش‌های موجود در خشکی باعث افزایش استحکام استخوان‌ها می‌شود.
  • • این ورزش را به مدت ۴ بار در هفته انجام دهید و بهتر است که مدت آن در هربار از ۴۵ دقیقه کمتر نشود.
  • • در هنگام ورزش آب زیادی مصرف کنید تا بدن دچار کم آبی نشود.
  • • قبل استفاده از وسایل موجود بهتر است اول سعی کنید تعادل دست‌ها و پاهای خود را یافته و سپس از وسایل استفاده کنید.
  • • بعضی از افراد به مواد موجود در استخر حساسیت دارند. این افراد بهتر است بعد ورزش حمام کرده و از صابون کلراین استفاده کنند و سپس به پوست خود مرطوب کننده بمالند. این روش از خارش و حساس شدن پوست جلوگیری می‌کند.
    • در هنگام ورزش در آب از کفش‌های مخصوص در آب استفاده کنید تا به پاهایتان آسیب نرسد.

   

  برگرفته شده از سایت دکتر مجازی  virtualdr.ir

ورزش در آب در هیدروجیم برای تمام گروه های سنی – از کودکان تا افراد سالمند – مفید است. حتی افرادی که با آسیب دیدگی های عضلانی، تاندون یا استخوان مواجه شده اند و همچنین افراد دارای اضافه وزن و زنان باردار می توانند ورزش در آب را امتحان کنند.

هر نوع ورزشی برای سلامت بدن انسان خوب است، و ورزش هایی که با آب سر و کار دارند، در زمره تمرینات کم فشار قرار می گیرند، که می تواند از بسیاری جهات برای انسان مفید باشد.

هنگامی که در هیدروجیم هستید، بدن حدود 90 درصد سبک‌تر احساس می شود. این به معنای آن است که هنگام ورزش در آب، بدن اثری مشابه با ورزش در خشکی را تجربه نمی کند.

همچنین، ورزش در آب در هیدروجیم شما را از روتین های یکنواخت در باشگاه دور می کند. با انجام ورزش های آبی در هیدروجیم، شما می توانید طی مدت زمان انجام تمرینات ورزشی شادابی خود را حفظ کنید، در شرایطی که یک روتین تمرینات ورزشی در خشکی می تواند به طور معمول با خستگی و افت سطوح انرژی همراه باشد. افزون بر این، ورزش در آب سرگرم کننده و لذت بخش است.

ورزش در آب در هیدروجیم برای تمام گروه های سنی – از کودکان تا افراد سالمند – مفید است. حتی افرادی که با آسیب دیدگی های عضلانی، تاندون یا استخوان مواجه شده اند و همچنین افراد دارای اضافه وزن و زنان باردار می توانند ورزش در آب در هیدروجیم را امتحان کنند.

ورزش کردن در هیدروجیم یک نوع فعالیت درمانی است که هم از نظر جسمانی و هم از نظر روانی برای انسان مفید است. در ادامه با برخی از فواید ورزش در آب در هیدروجیم  بیشتر آشنا می شویم.

کمک به کاهش وزن

ورزش های آبی در هیدروجیم می توانند به کاهش وزن سریع کمک کنند. در ورزش های آبی در هیدروجیم، تمرینات قدرتی و هوازی با مقاومت آب ترکیب می شوند. این به معنای آن است که کل بدن به فعالیت وادار می شود.

با توجه به شدت تمرینات و وزن شما، زمانی که روزانه برای حدود 30 تا 60 دقیقه ورزش آبی انجام می دهید، شما می توانید 300 تا 500 کالری در روز بسوزانید.

مطالعه ای که در سال 2010 در نشریه Journal of Obesity منتشر شد، نشان داد که دویدن در آب می تواند به کاهش چربی بدن و اندازه دور کمر و همچنین بهبود تناسب هوازی و کیفیت زندگی کمک کند.

مطالعه ای دیگر که در سال 2014 در نشریه Journal of Exercise Rehabilitation منتشر شد نیز نشان داد که ورزش آبی منظم در هیدروجیم می تواند به کاهش درصد چربی بدن کمک کند.

بهبود سلامت مفاصل

همان گونه که پیش‌تر اشاره شد، ورزش های آبی در هیدروجیم در دسته ورزش های کم فشار قرار دارند، که به بهبود سلامت مفاصل کمک می کنند. هنگام انجام یک ورزش آبی در هیدروجیم، شناوری در آب موجب می­شود تا فشار زیادی به مفاصل وارد نشود. همچنین، این شرایط اثرات منفی مانند درد و خستگی را به حداقل می رساند.

این برای افرادی که از برخی بیماری های مرتبط با مفاصل، مانند آرتریت، رنج می برند یا افرادی که دوره توانبخشی جسمانی را پشت سر می گذارند، بسیار مفید است.

بهبود انعطاف پذیری و تحرک

طی انجام ورزش هایی که در خشکی انجام می شوند حرکات بدن به واسطه اثرات نیروی گرانش زمین و نگرانی از زمین خوردن محدود می شوند. اما هنگام ورزش در آب در هیدروجیم ، قرار گرفتن بدن در برابر مقاومت آب به انعطاف پذیری بیشتر و افزایش دامنه حرکت مفاصل کمک می کند.

ورزش در آب در هیدروجیم برای بهبود انعطاف پذیری پشت و قسمت پایین بدن مفید هستند. انعطاف پذیری عنصری مهم برای تناسب اندام محسوب می شود، زیرا انعطاف پذیری کم می تواند دامنه حرکت و تحرک را محدود کرده، تعادل و هماهنگی را کاهش دهد.

آب گرم بهترین گزینه برای افزایش انعطاف پذیری است، زیرا به انعطاف بیشتر عضلات کمک می کند. از این رو، برای افزایش انعطاف پذیری و تحرک انتخاب استخرهای آب گرم بهترین گزینه است.

کاهش فشار خون

هنگامی که در هیدروجیم ورزش می کنید، مقاومت آب به گردش کارآمدتر خون در سراسر بدن کمک می کند. این شرایط فشار خون را کاهش می دهد و در بلند مدت، نرخ ضربان قلب در حالت استراحت را نیز کاهش می دهد.

به طور همزمان، ورزش در آب در هیدروجیم روشی خوب برای تقویت استقامت قلبی هستند.

مطالعه ای که در سال 2017 در نشریه European Journal of Preventive Cardiology منتشر شد، نشان داد که همانند ورزش در خشکی، ورزش در هیدروجیم نیز اثر مثبتی در زمینه کاهش فشار خون دارد.

افزایش قدرت عضلانی

به دلیل ماهیت آب ، در مقایسه با هوا مقاومت بیشتری دارد. بر همین اساس است که یک مایل شنا کردن در آب به زمان بیشتری نسبت به یک مایل پیاده روی در خشکی نیاز دارد.

هنگامی که در هیدروجیم ورزش می کنید، عضلات شما به صورت جدی درگیر فعالیت می شوند. همان گونه که برای غلبه بر مقاومت آب تلاش می کنید، عضلات رشد کرده و قوی‌تر می شوند. این شرایط به بهبود انعطاف پذیری و چالاکی عضلانی نیز کمک می کند.

کاهش استرس

هر نوع ورزش در هیدروجیم می تواند در کاهش استرس و اضطراب مفید باشد. فعالیت در آب می تواند یکی از آرامش بخش‌ترین فعالیت هایی باشد که به کاهش استرس کمک می کند. قرار گرفتن در آب برای بدن و ذهن بسیار آرامش بخش است. در حقیقت، از صدای آب برای مدیتیشن نیز استفاده می شود.

تمرینات ورزشی آبی در هیدروجیم مغز را برای ترشح هورمون های احساس خوب که به نام اندورفین شناخته می شوند، تحریک می کند، که این شرایط استرس را کاهش داده و موجب شکل گیری احساسی خوب در شما می شود.

همچنین، انجام ورزش در آب در هیدروجیم جریان اکسیژن به عضلات را بهبود بخشیده و تنفس را تنظیم می کند.

استفاده از دمبل و هالتر هیدروجیم برای کسب بهترین نتیجه

مقاومت آب می تواند به عنوان وزنه یا عامل مقاومت درونی برای انجام تمرینات هوازی و قدرتی عمل کند.

مقاومت آب موجب می شود تا عضلات سخت‌تر کار کنند. این شرایط تسهیل چربی سوزی، کمک به کاهش وزن، و بهبود انعطاف پذیری را در پی دارد.

اگر از نظر کار با دمبل و هالتر هیدروجیم محدودیت ندارید، می توانید برای کسب بهترین نتیجه هنگام انجام ورزش های آبی در هیدروجیم از آنها استفاده کنید. کار با دمبل و هالتر هیدروجیم برای جلوگیری از کاهش تراکم توده استخوانی و پوکی استخوان بسیار مهم است.  

برگرفته شده از سایت عصر ایران (asriran.com)

ورزش در آب و آب درمانی یکی از برنامه‌های تقویتی و ورزشی فوق‌العاده‌ای است که می‌توانید در استخر انجام دهید. بسیاری از فیزیوتراپ‌ها و پزشکان از این تکنیک برای درمان و توان‌بخشیِ بیمارانشان استفاده می‌کنند تا بیمار بتواند دوباره نیرو و قدرت خود را در طی فرآیند درمانی بازیابی کند.

در این مطلب به تعریف فواید و مضرات آب درمانی و ورزش در آب خواهیم پرداخت و در بخش پایانی نیز بهترین حرکات برای آب درمانی را به شما آموزش می‌دهیم.

ورزش در آب و آب درمانی تمرین هایی است که برای توان‌بخشی و تقویت عضلات استفاده می‌شود؛ اما آیا تابه‌حال به این فکر کرده‌اید که چرا باید این تمرینات را در آب انجام داد؟!

نکته مهم این‌جاست که وقتی تا گردن داخل آب می‌روید، فشار وارد شده روی مفاصلتان کم شده و مفصل‌هایتان فقط ۱۰ درصد وزن بدنتان را باید تحمل کنند که این واقعاً فوق‌العاده است. بنابراین قدرت شفابخش آب باعث می‌شود تا:

• نیروی جاذبه کمتری روی شما بوده و مفاصلتان فشار کمتری را تجربه می‌کنند.
• به‌خاطر گرم‌بودنِ آب داخل استخر، عضلات شل شده و محدوده حرکتی‌تان بیشتر می‌شود.
• به افزایش توان بدنی هنگام انجام تمرینات ورزشی کمک زیادی خواهد کرد.
• در حین راه‌رفتن، کشیدن و حرکت‌کردن، آب از شما حمایت کرده و در نتیجه می‌توانید روی قوی‌کردنِ عضلات و مفاصلتان کار کنید.

تمرین در آب در هیدروجیم و هیدرومِد چه فوایدی دارد؟

• کاهش استرس
• افزایش قدرت قلب و شش‌ها
• بهبود سطح تناسب اندام و استقامت بدنی
• کاهش التهابات و بهبود جریان خون در بدن
• افزایش محدوده حرکتی و انعطاف‌پذیریِ بدن
• افزایش قدرت عضلانی و خوش‌فرم‌شدنِ عضلات

تمرین در آب در هیدروجیم و هیدرومِد برای چه افرادی مفید است؟

به‌طورکلی این نوع تمرین برای همه حتی افراد سالم و دارای تناسب اندام نیز مفید خواهد بود. اما بعضی از افراد می‌توانند فایده بیشتری از این تمرینات ببرند:

افراد آسیب‌دیده، کم‌توان، مبتلا به آرتروز زانو و گردن، دیسک کمر یا کسانی‌که تعویض مفصل داشته‌اند و یا می‌خواهند بدنشان درد کمتری داشته باشد می‌توانند از این تمرینات بهره ببرند. شما می‌توانید برای کسب اطلاعات بیشتر در این مورد با پزشک یا فیزیوتراپ مشورت کنید.

در تمرین در آب در هیدروجیم و هیدرومِد چه نکاتی را باید رعایت کنیم؟

هرگاه در حین تمرین کردن در داخل آب یکی از علائم زیر را داشتید، بهتر است دیگر تمرین نکرده و با پزشک یا غریق‌نجات صحبت کنید:

• سرگیجه
• حالت تهوع
• قرمز شدن صورت یا رنگ‌پریدگی
• احساس ناگهانی خستگی یا ضعف
• تنگی نفس یا سخت نفس کشیدن
• درد و فشار در قفسه سینه یا بالاتنه
• افزایش یا کاهش غیرطبیعی ضربان قلب

چند حرکت مخصوص ورزش در آب در هیدروجیم و آب ‌درمانی در هیدرومِد

• حرکت خم‌کردن زانو

نحوه صحیح انجام حرکت

• داخل استخر بروید.
• صاف ایستاده و پای راست خود را از زانو به سمت عقب خم کنید.
• چند ثانیه در همین وضعیت باقی بمانید.
• پای خود را به حالت اولیه بازگردانده و سپس حرکت را با پای دیگرتان نیز تکرار کنید.
• حرکت را به‌آرامی ۱۵ بار تکرار کنید.

• حرکت تاب‌دادنِ پاها داخل آب

نحوه صحیح انجام حرکت

• صاف بایستید و دستتان را به لبه یا میله استخر بگیرید.
• پای راست خود را بالا آورده و به سمت عقب و جلو تاب دهید.
• حدوداً ۱۵ تا ۲۰ بار این حرکت را تکرار کرده و سپس با پای دیگر خود حرکت را انجام دهید.

• حرکت چرخش پا داخل آب

نحوه صحیح انجام حرکت

• کنار دیوار استخر بایستید و دستتان را به دیواره آن بگیرید.
• پای راست خود را جلو آورده و شروع به چرخاندنِ پایتان به سمت چپ و راست کنید.
• حداقل ۱۵ بار این حرکت را تکرار کرده و سپس با پای دیگر این حرکت را انجام دهید.

• حرکت درجازدن در آب

نحوه صحیح انجام حرکت

• بایستید و شروع به درجازدن داخل آب کنید.
• سعی کنید در حین انجام حرکت، صاف بایستید و سرتان را بالا نگه دارید.
• حداقل ۳۰ ثانیه این تمرین را ادامه داده و بعد از کمی استراحت دوباره آن را تکرار کنید.

5-حرکت به طرفین با کمک دست‌ها

نحوه صحیح انجام حرکت

• داخل استخر صاف بایستید.
• دست‌هایتان را از پهلوها بالا آورده و هم‌زمان با راه‌رفتن داخل آب (به پهلو)، آن‌ها را جلو و پشت سر خود ببرید.
• یک‌بار به سمت راست خود حرکت کرده و دفعه بعد به سمت چپ حرکت کنید.

6- حرکت بالا آوردن دست‌ها از پهلو

نحوه صحیح انجام حرکت

• صاف بایستید و دست‌هایتان را تا ارتفاع شانه بالا ببرید.
• ۱۰ ثانیه در همین وضعیت مانده و سپس دست‌هایتان را پایین بیاورید.
• حداقل ۲۰ بار این حرکت را داخل آب انجام دهید.

7-حرکت شنا در آب

نحوه صحیح انجام حرکت

• داخل آب استخر، کنار میله بایستید.
• دست‌هایتان را به میله گرفته و با خم‌کردنِ آرنجتان سعی کنید داخل آب حرکت شنا انجام دهید.
• دوباره آرنجتان را صاف نموده و خود را به سمت بالا بکشید.

 8- حرکت چرخش کل بدن

نحوه صحیح انجام حرکت

• داخل استخر ایستاده و پاهایتان را به اندازه عرض شانه باز کنید.
• دست‌های خود را بالا آورده و مقابل بدنتان بگیرید.
• بدن، سر و دست‌هایتان را به سمت راست بچرخانید.
• چند ثانیه در همین حالت باقی مانده و سپس به سمت مخالف بچرخید.

9-حرکت بالا آوردن پا

نحوه صحیح انجام حرکت

• پشت به میله لبه استخر ایستاده و با دست‌هایتان میله را بگیرید.
• به‌آرامی پای راست خود را از مقابل به سمت بالا آورده و چند ثانیه در همین حالت نگه دارید.
• حال این‌بار پای چپ خود را بالا ببرید.
• حداقل ۱۵ بار این حرکت را با هر پای خود تکرار کنید.

10- حرکت راه‌رفتن به سمت عقب

نحوه صحیح انجام حرکت

• به‌آرامی بدون این‌که بدنتان را خم کنید، داخل آب به سمت عقب حرکت کنید.
• سعی کنید در هنگام حرکت دست‌هایتان را نیز تکان داده و همه عضلاتتان را به حرکت درآورید.
• حداقل ۳۰ ثانیه به سمت عقب رفته و سپس به سمت جلو حرکت کنید.

نتیجه‌گیری

همیشه منظور از تمرین در آب شنا نیست؛ بلکه شما می‌توانید در استخر راه بروید، پیاده‌روی کنید و نرمش‌های سبک و ایروبیک انجام دهید. تمرین در آب یکی از روش‌های رایج برای تسکین و درمان بیماری‌های مفصلی است.

اگر تمرین در آب به‌طور صحیح و اصولی انجام گیرد،‌ باعث افزایش‌ انعطاف‌پذیری، قدرت عضلانی، استقامت بدنی و بهبود درد در افراد آسیب‌دیده، کم‌توان، مبتلا به آرتروز زانو و گردن، دیسک کمر می‌شود.

بدون استفاده از وسایل می توان تمرینات متنوعی در آب انجام داد ولی به کمک تجهیزات هیدروجیم و هیدرومِد تنوع تمرینات بیشتر و با بازدهی بیشتری را می توان در آب چه برای ورزش در آب و چه آب درمانی به ارمغان آورد.

 برگرفته شده از سایتfitamin.ir

جهت آشنایی با تجهیزات تخصصی ورزش در اب و آب درمانی (آبدرمانی) می توانید اینجا کلیک کنید .

توضیحات ویت کاف آبی

مشخصات فنی:

• جنس: شن + روکش پارچه ای

کارکرد:

• مناسب برای اعمال کشش در بخش های مختلف بدن با هدف درمانی

برای اطلاعات بیشتر و سفارش محصول  اینجا کلیک کنید.

توضیحات نودل گردنی

مشخصات فنی:

• جنس: فوم پوشش داده شده
• ابعاد:طول:45cm ، عرض: 43cm

کارکرد:

• وسیله جذاب و جدید برای کمک به انجام تمرینات داخل آب
• نگهداری از گردن در هنگام شنا، توانبخشی، تمرین در آب، سرگرمی و ریلکسیشن
• فوق العاده نرم و راحت به هنگام استفاده
• وسیله ای چند کاره که از آن به عنوان تخته ایروبیک در آب، تخته شناوری و بالشت نرم جهت نشستن در کنار استخر نیز استفاده می شود.

برای اطلاعات بیشتر و سفارش محصول اینجا کلیک کنید.

توضیحات مسیر پیاده روی آبی

مشخصات فنی:

• جنس: استیل 304 + پلی اتیلن 
• ابعاد:طول:110cm*(تعداد واحدها) ،عرض: 84cm،  ارتفاع:120cm

کارکرد:

• مسیری ایمن برای پیاده روی در آب با هدف آبدرمانی و ورزش در آب
• دارای تمامی کاربردهای پارالِل آبی

برای اطلاعات بیشتر و سفارش محصول  اینجا کلیک کنید.

توضیحات ست شناوری کامل در آب و دویدن در قسمت عمیق استخر

مشخصات فنی:

• جنس: فوم + روکش پارچه ای
• شامل :
•  یک عدد نکنودل
• یک عدد کمربند شنا
• یک جفت ساق بند شنا
• یک جفت مچ بند شنا

کارکرد:

• مناسب برای شناوری کامل بر روی آب با اهداف ورزشی، درمانی و تفریحی
• مناسب برای دویدن در قسمت عمیق استخر
• مناسب برای آموزش شنا
• مناسب برای انجام تمرینات غوطه وری در قسمت عمیق آب با اهداف ورزشی و درمانی

برای اطلاعات بیشتر و سفارش محصول  اینجا کلیک کنید.

توضیحات دمبل آبی غلطکی

مشخصات فنی:

• جنس:فوم متراکم+پلی اتیلن
• ابعاد:طول:cm60 قطر: cm5/13

کارکرد:

• مناسب برای پرورش اندام فوقانی
• ایده­آل برای توانبخشی کاربردی
• ایده­آل برای بهبود عملکردِ بازوها و مفاصل مرتبط، عضله و تاندون­ها، بخصوص برای چرخش داخلی و خارجی اندام فوقانی

 برای اطلاعات بیشتر و سفارش محصولات اینجا کلیک کنید.

توضیحات پله هیدروجیم

مشخصات فنی:

• جنس: استیل 304+پلی اتیلن
• ابعاد : طبق سفارش مشتری

کارکرد:

• باعث سهولت در ورود افراد به استخر و خروج افراد از استخر می شود.
• قابلیت جابجایی آسان در طول استخر
• فیکس شدن راحت به دیواره و کف استخر به کمک مکنده
• استفاده به عنوان استپ آبی
• استفاده به عنوان صندلی آبی

برای اطلاعات بیشتر و سفارش محصولات اینجا کلیک کنید.

توضیحات آگوا پُل

مشخصات فنی:

• جنس: استیل 304+پلی اتیلن
• ابعاد : طول:80cm ، عرض: 80cm،  ارتفاع: 211cm
• عمق  مفید استفاده:130 – 140 cm

کارکرد:

• امکان انجام بیش از 150 تمرین در آب به کمک آگوا پل
• انجام تمامی تمرینات در حالت شناوری و بدون بارگذاری بر مفاصل
• مناسب برای تقویت عضلات بازوها، شکم و پاها

برای اطلاعات بیشتر و سفارش محصول  اینجا کلیک کنید.

توضیحات آگوا بالانس بُرد

مشخصات فنی:

• جنس: استیل 304+پلی اتیلن
• ابعاد : طول: 50cm، عرض: 50cm،  ارتفاع: 7.5cm
• عمق  مفید استفاده:130 – 140 cm

کارکرد:

• ابزاری برای توانبخشی مفصل مچ پا
• مناسب برای تمرینات حس عمقی
• توانبخشی مفاصل پاها و شانه­

برای اطلاعات بیشتر و سفارش محصولات اینجا کلیک کنید.